ΦΥΤΑ ΜΕ ΑΝΤΙΚΑΡΚΙΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ. ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΛΟΣΤΑΣΙΟ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

Άρθρο μου στο διαδικτυακό περιοδικό Ελεύθερη Έρευνα με τίτλο "Φυτά με αντικαρκινική δράση. Από το οπλοστάσιο της φύσης για την αντιμετώπιση του καρκίνου".
Το άρθρο μου αυτό αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο μου "Φυσικές μέθοδοι αντιμετώπισης του καρκίνου" που εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Etra.
Το άρθρο μου μπορείτε να το διαβάσετε στο παρακάτω λινκ:

http://www.freeinquiry.gr/pro.php?id=3297&PHPSESSID=8b2a428685a68304b940201b6929a7a9

ΦΥΤΑ
ΜΕ ΑΝΤΙΚΑΡΚΙΝΙΚΗ
ΔΡΑΣΗ

Από το οπλοστάσιο τής Φύσης
γιά την αντιμετώπιση τού καρκίνου



Στο οπλοστάσιο, που μας παρέχει η φύση κατά των ασθενειών και συγκεκριμένα κατά τού καρκίνου, σημαντικότατη θέση κατέχουν τα βότανα. Δέν είναι τυχαίο, ότι η κινεζική κυβέρνηση, λόγω των παρενεργειών τής χημειοθεραπείας, χρηματοδότησε έρευνες γιά την ανεύρεση βοτάνων με αντικαρκινική δράση.

Δέν είναι επίσης γνωστό, ότι το Εθνικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο τής Αμερικής έχει ξεκινήσει εντατικό πρόγραμμα γιά έρευνα αντικαρκινικών φυτών και βοτάνων των τροπικών δασών όλου τού κόσμου δεδομένου, ότι λιγότερο από το 2% των βοτάνων των τροπικών δασών έχει ερευνηθεί.

Οι επικριτές των βοτάνων λησμονούν, ότι από βότανα έχουν κατασκευαστεί πολλά χημικά φάρμακα. Ο James Duke, ερευνητής τής USDA (U.S. Drug Administration), αναφέρει, ότι περισσότερα από το 25% των συνταγογραφούμενων φαρμάκων, που χρησιμοποιούνται σήμερα, προέρχονται ή τουλάχιστον βασίζονται σε φυσικά συστατικά, που βρίσκονται σε φυτά και βότανα.⁽¹⁾

Λησμονούν επίσης, ότι από βότανα και φυτά έχουν κατασκευαστεί αντικαρκινικά φάρμακα. Γιά παράδειγμα δυό από τα σημαντικότερα χημειοθεραπευτικά φάρμακα, η Vinblastine και η Vincristine, παράγονται από τα φύλλα τού Magadascar Rosy Periwinkle (Apocynaceae Catharanthus roseus). Χημικά συστατικά με δράση κατά των όγκων απομονώθηκαν από το φυτό αυτό και ελέγχθηκαν γι’ αυτή σε διάφορα πειραματόζωα. Έτσι, εγκρίθηκε η κυκλοφορία των δυο προαναφερθέντων φαρμάκων, τής Vinblastine, που χρησιμοποιείται γιά τη θεραπεία τής νόσου τού Hodgkins, και τής Vincristine, που χρησιμοποιείται γιά τη θεραπεία τής παιδικής λευχαιμίας.⁽²⁾

Από ένα είδος ποδόφυλλου (May Apple Podophyllum Pelthum), που χρησιμοποιούσαν οι ινδιάνοι κατά τού καρκίνου, κατασκευάστηκε η Etoposide, που είναι αποτελεσματική κατά τού καρκίνου τού πνεύμονα, τού λεμφώματος και ορισμένων μορφών
λευχαιμίας.⁽³⁾

Ο Jonathan Hartwell και οι συνεργάτες του, που     Magadascar Rosy Periwinkleδούλευαν στο Πρόγραμμα Ανεύρεσης Φαρμάκων
(Drug Research and Development Program) τού National Cancer Institute (NCI), απομόνωσαν την ποδοφυλλοτοξίνη και διάφορα άλλα συστατικά από το εν λόγω φυτό. Το NCI πειραματίστηκε γιά τον έλεγχο τής τυχόν αντικαρκινικής δράσης των συστατικών αυτών σε διάφορα μοντέλα όγκων σε ποντικούς και τελικά βρήκαν, ότι όντως είχαν αντικαρκινική δράση. Το NCI συνέχισε τα κλινικά πειράματα με την ποδοφυλλοτοξίνη, αλλά οι έρευνες σταμάτησαν λόγω τής τοξικότητάς της.
Τα κλινικά πειράματα όμως, συνεχίστηκαν από μιά ιδιωτική εταιρεία (Sandoz Ltd.) τη δεκαετία τού 1960 και αργότερα παρασκευάστηκαν από το εν λόγω συστατικό τα ημισυνθετικά μείγματα Etoposide και Teniposide. Τελικά, το 1983 εγκρίθηκε από τον FDA το φάρμακο Etoposide γιά χρήση από πάσχοντες από τις προαναφερθείσες μορφές καρκίνου.

Να θυμηθούμε επίσης, και το φάρμακο Taxol, που παρασκευάστηκε από τον φλοιό τού τάξου τού Ειρηνικού (Yew tree), ένα φάρμακο ιδιαίτερα αποτελεσματικό κατά τού καρκίνου τού μαστού και των ωοθηκών.

Είναι όμως σωστό να παρεμβαίνουμε στη φύση; Η φύση τα έχει φτιάξει όλα με τόση τελειότητα και σε κάθε φυτό και βότανο περιέχονται μυριάδες συστατικά, που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Το να απομονώσουμε ένα συστατικό και με αυτό να κατασκευάσουμε ένα χημικό φάρμακο δέν είναι ίσως τόσο καλή ιδέα. Αυτό αποδεικνύεται και από τις παρενέργειες των χημικών φαρμάκων στον ανθρώπινο οργανισμό. Η φιλοσοφία τής βοτανικής                 Yew treeκαι εναλλακτικής ιατρικής είναι, ότι πρέπει να
χρησιμοποιείται ολόκληρο το φυτό γιά τη θεραπεία των ασθενειών και να μην απομονώνονται τα διάφορα συστατικά του.

Αξίζει επίσης να τονιστεί, ότι ορισμένα ιατρικά παραδοσιακά συστήματα αναγνωρίζουν στα διάφορα μέρη τού φυτού και ειδική θεραπευτική δράση. Εξάλλου σε κάθε φυτό υπάρχουν συστατικά, τα οποία δέν γνωρίζουμε σήμερα ούτε έχουμε ιδέα γιά τις αλληλεπιδράσεις, που έχουν με άλλα συστατικά τού φυτού.

Ένα όμως σημαντικό πράγμα, που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι, ότι η ανακάλυψη ενεργών αντικαρκινικών συστατικών από τα βότανα ξεκινά με τη χρήση ολόκληρου τού βοτάνου από τους παραδοσιακούς βοτανολόγους.

Επειδή οι φαρμακευτικές εταιρείες δέν μπορούν να πατεντάρουν ολόκληρα τα βότανα, χιλιάδες βότανα, τα οποία έχουν ένα σημαντικό σώμα ερευνών, που πιστοποιούν τις αντικαρκινικές τους ιδιότητες, δέν θα βρουν ποτέ τον δρόμο στη φαρμακευτική αγορά.

Αναλογιζόμενοι το κατά μέσο όρο κόστος χιλιάδων εκατομμυρίων δολαρίων, που χρειάζεται για να φέρει ένα φάρμακο στην αγορά αν μιά φαρμακευτική εταιρεία δέν μπορεί να έχει μιά αποκλειστική πατέντα βασισμένη σε ξεχωριστά ενεργά συστατικά δέν υπάρχει οικονομικό κίνητρο να επιδιώξει σοβαρή έρευνα.

Δεδομένου εξ άλλου, ότι ένα βότανο μπορεί να έχει χιλιάδες χημικά συστατικά, είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να απομονώσουμε ένα μοναδικό χημικό συστατικό. Σύμφωνα με πολλούς βοτανολόγους ολόκληρο το βότανο είναι πάντα σημαντικότερο από τα μέρη του, έτσι ώστε τα συστατικά, που βρίσκονται στα φυτά, συχνά χρειάζονται να λειτουργούν από κοινού το ένα με το άλλο, γιά να πετύχουν θεραπευτικούς σκοπούς. Αυτοί είναι μόνο μερικοί από τους πολλούς λόγους, που μόνο τα συστατικά από πολύ λίγα φυτά έχουν πετύχει επιστημονική αποδοχή ως αντικαρκινικά φάρμακα.

Το National Cancer Institute των ΗΠΑ έχει ξεχωρίσει 3.000 φυτά, που δρουν κατά των καρκινικών κυττάρων. Το 70% αυτών των φυτών βρίσκονται στα τροπικά δάση. Οι εθνοβοτανολόγοι, που έχουν εκτενώς ερευνήσει φυτά, που έχουν χρησιμοποιηθεί γιά τη θεραπεία τού καρκίνου και άλλων ανίατων ασθενειών από τους ιθαγενείς των τροπικών δασών τού Αμαζονίου, έχουν απογοητευτεί, όταν οι φαρμακευτικές εταιρείες δέν μπορούν να τα αναπτύξουν ως φάρμακα.

Το όλο θέμα γίνεται ακόμα πιο περίπλοκο, όταν συνειδητοποιήσουμε, ότι οι εθνοβοτανολόγοι σπάνια χρησιμοποιούν τα βότανα γιά ονομαστικές ασθένειες, αλλά γιά να ενεργοποιήσουν έμφυτες οργανικές διαδικασίες, που βοηθούν την ικανότητα τού σώματος να ξεπεράσει μια ασθένεια. Συνήθως, αυτό γίνεται με σύνθετες φόρμουλες με διάφορα φυτά συνδυαζόμενα σύμφωνα με τις ανάγκες κάθε ασθενούς.

Οι περισσότεροι βοτανολόγοι υποστηρίζουν, ότι τα βότανα είναι ισχυρότερα σε σύνθετες φόρμουλες από ό,τι είναι ως μεμονωμένοι παράγοντες. Αυτό απλώνει τα όρια τής σύγχρονης φαρμακοποιίας, που τείνει να βασίζεται σε ένα «μαγικό» συστατικό.

Υπάρχουν πάνω από 3.000 βότανα με αντικαρκινική δράση, άλλα μεγαλύτερη και άλλα μικρότερη. Τα βότανα αυτά χρησιμοποιούνται παγκοσμίως από τη λαϊκή ιατρική διαφόρων λαών για τη θεραπεία τού καρκίνου, όπως μας πληροφορεί ο J.L. Hartwell.⁽⁴⁾ Η Jane Heimlich περιγράφει βοτανικές αλοιφές ινδιάνων, που θεραπεύουν τον καρκίνο τού δέρματος ή «τραβούν» τον όγκο τού μαστού μέσα από το δέρμα.

Όποιος ανατρέξει στην παγκόσμια βοτανική βιβλιογραφία θα εκπλαγεί από τα θεραπευτικά αποτελέσματα κατά τού καρκίνου διαφόρων βοτάνων. Το γεγονός, ότι από τα 500.000 φυτά, που υπάρχουν σήμερα, μόνο σε 5.000 έχουν γίνει εκτενείς έρευνες γιά τις ιατρικές τους εφαρμογές θα κάνει τη σύγχρονη ιατρική και επιστήμη, όπως υποστηρίζει ο καθηγητής Φαρμακολογίας στο Πανεπιστήμιο τού Ιλινόις στο Σικάγο, Norman Farnsworth, «να στρέψει την προσοχή της γιά μιά ακόμα φορά στον κόσμο των φυτών, προκειμένου να ανακαλύψει νέα φάρμακα, που μπορούν να θεραπεύσουν τον καρκίνο και άλλες ασθένειες».

Κινέζικα βότανα
με αντικαρκινική δράση
Αν ρωτήσετε ένα συντηρητικό γιατρό τής συμβατικής ιατρικής αν τα βότανα έχουν κάποια θέση στον «πόλεμο» κατά τού καρκίνου, στην καλύτερη περίπτωση θα χαμογελάσει και θα σας απαντήσει, ότι δέν βρισκόμαστε στον μεσαίωνα, αλλά στον 21ο αιώνα. Η αλήθεια όμως είναι, ότι οι διεθνείς μελέτες δέν επιβεβαιώνουν το ειρωνικό του αυτό χαμόγελο ούτε δικαιολογούν την απάντησή του. Κινέζοι γιατροί έχουν αποδείξει, ότι στη χώρα τους φύονται βότανα με ισχυρή αντικαρκινική δράση και έχουν κλονίσει την πεποίθηση, ότι δήθεν τα βότανα ανήκουν σε άλλες εποχές κι ότι δεν έχουν θέση στη σύγχρονη ιατρική επιστήμη.

Αντίθετα, έχουν αποδείξει, ότι η βοτανική παραδοσιακή ιατρική είναι αποτελεσματικότερη από τη δυτική χημική ιατρική στη μάχη κατά τού καρκίνου. Δίνουν μάλιστα καταλυτική και αποστομωτική απάντηση σε όσους πιστεύουν, ότι δέν πρέπει να χρησιμοποιούνται τα βότανα ως έχουν στη φύση γιά θεραπευτική αντικαρκινική αγωγή, αλλά πρέπει να απομονώνονται ορισμένα συστατικά τους, που έχουν αντικαρκινική δράση κι ότι με αυτά πρέπει να κατασκευάζονται χημικά φάρμακα.

Μελετητές στο Longhua Hospital of Shanghai Traditional Chinese Medical College διάλεξαν 60 ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο στόματος και πνευμόνων και τους διαίρεσαν σε δύο ομάδες των 30 ατόμων. Η πρώτη ομάδα υποβλήθηκε σε αγωγή με βότανα, ενώ η δεύτερη σε χημειοθεραπεία. Τα αποτελέσματα ήταν αντιστρόφως ανάλογα από ό,τι θα περιμέναμε. Η κατά μέσο όρο διάρκεια επιβίωσης τής ομάδας, που ακολούθησε βοτανική θεραπεία, ήταν 465 ημέρες, ενώ γιά την ομάδα, που ακολούθησε χημειοθεραπεία, μόλις 264 ημέρες. Τα ποσοστά επιβίωσης ύστερα από 12 και 24 μήνες ήταν 67% και 13% αντίστοιχα γιά την πρώτη ομάδα, ενώ 33% και 3% για τη δεύτερη ομάδα. Αυτά δημοσιεύτηκαν το 1985 στο Chinese Journal of Modern Developments, αλλά σκανδαλωδώς αποκρύπτονται από το ιατρικό κατεστημένο γιά ευνόητους λόγους.

Ο Dr. Chen-Ian Pan χρησιμοποιώντας μόνο κινεζικά βότανα έχει να επιδείξει εντυπωσιακά αποτελέσματα: 300 περιπτώσεις καρκινοπαθών είχαν ποσοστά επιβίωσης 51% με τη μεγαλύτερη περίοδο επιβίωσης να φτάνει τα 11 χρόνια.⁽⁵⁾ Μια άλλη μελέτη έδειξε, ότι ασθενείς, που έπασχαν από καρκίνο τού στομάχου και έλαβαν κινεζικά βότανα, είδαν σημαντική βελτίωση τής υγείας τους. Ανέβηκαν τα επίπεδα ενέργειάς τους, κέρδισαν βάρος και απολάμβαναν καλύτερη ποιότητα ζωής. Αξιοσημείωτο είναι, ότι ανέχονταν καλύτερα τη χημειοθεραπεία σε αντίθεση με τους ασθενείς, που δεν έλαβαν τα εν λόγω κινέζικα βότανα.⁽⁶⁾

Ο Dr. Minyi Chang περιγράφει σε μελέτη του με τίτλο «Anticancer Medicinal Herbs» (Αντικαρκινικά Ιατρικά Βότανα) την κλινική αποτελεσματικότητα 256 αντικαρκινικών βοτάνων, που είχε χρησιμοποιήσει από το 1982 γιά τη θεραπεία 5.000 καρκινοπαθών.

Ας εξετάσουμε ορισμένα από τα πιο δημοφιλή κινέζικα βότανα με αντικαρκινική δράση:

Fu Zhen
Καρπός τής προσπάθειας τής κινεζικής κυβέρνησης γιά ανεύρεση αντικαρκινικών βοτάνων υπήρξε το Fu Zhen (Φου Ζεν), ένα εκπληκτικό αντικαρκινικό σκεύασμα, το οποίο αποτελείται από τα βότανα ginseng, ligustrum, astragalus, codonopsis, atracylodes και ganoderma. Το σκεύασμα αυτό ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα τού ανθρώπου αυξάνοντας τη δράση των μακροφάγων κυττάρων και των φονικών κυττάρων Τ, τα οποία, ως γνωστόν, είναι τα κύρια όπλα μας κατά των ιών, τού καρκίνου και άλλων ασθενειών.⁽⁷⁾ Σε εργαστηριακές μελέτες έχει αποδειχθεί, ότι το Fu Zhen εμποδίζει την ανάπτυξη των όγκων.

Οι μελέτες και οι αποδείξεις γιά την αντικαρκινική δράση αυτού τού σκευάσματος είναι πολλές. Στο Journal of the American Medical Association αναφέρεται, ότι ασθενείς με προχωρημένες μορφές καρκίνου, οι οποίοι έλαβαν Fu Zhen έζησαν περισσότερο από τους ασθενείς, που ακολούθησαν               Ganoderma
τις συμβατικές θεραπείες. Επιπλέον, τα ποσοστά
πεντάχρονης επιβίωσης ασθενών με καρκίνο τού φάρυγγα, που έλαβαν το Fu Zhen, ήταν διπλάσια σε σύγκριση με τους ασθενείς, που υποβλήθηκαν μόνο σε συμβατικές θεραπείες: 53% έναντι 24%.⁽⁸⁾

Μιά άλλη μελέτη με ασθενείς, που έπασχαν από καρκίνο τού ήπατος, έδειξε, ότι 29 από τους 46 ασθενείς, που έλαβαν το Fu Zhen σε συνδυασμό με τις συμβατικές θεραπείες, έζησαν γιά έναν χρόνο, ενώ 10 επιβίωσαν γιά τρία χρόνια. Τα νούμερα όμως, των επιζησάντων ατόμων, που ακολούθησαν μόνο τις συμβατικές θεραπείες, ήταν απογοητευτικά: Μόνο 6 από τους 30 κατάφεραν να επιβιώσουν γιά έναν χρόνο, ενώ κανείς δέν κατάφερε να ζήσει ώς τον τρίτο χρόνο, όλοι είχαν πεθάνει.⁽⁹⁾

Rabdosia rubescens

Το Rabdosia rubescens είναι ένα κινεζικό βότανο, που έχει ισχυρή αντικαρκινική δράση. Μιά μελέτη, που έγινε σε 115 άτομα με καρκίνο τού οισοφάγου, έδειξε, ότι οι ασθενείς, που λάμβαναν το Rabdosia rubescens σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία, είχαν τριπλάσια ποσοστά επιβίωσης (41,3%) σε σύγκριση με τα άτομα, που υποβλήθηκαν μόνο σε χημειο-             Rabdosia rubescensθεραπεία (13,6%).⁽¹⁰⁾Astragalus membranicus (Huang-Qi)
Ο astragalus αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα φυτά τής παραδοσιακής ιατρικής τής Άπω Ανατολής. Είναι τόσο σημαντικά τα θεραπευτικά του αποτελέσματα, που η φήμη του έχει ξεφύγει από τα όρια τής Κίνας και τής Άπω Ανατολής κι έχει ταξιδέψει σε όλη την υδρόγειο.
Είναι ένα προσαρμογόνο βότανο. Προσαρμογόνα είναι μιά μικρή ομάδα βοτανικών συστατικών συμπεριλαμβανομένου τού σκόρδου και τού ginseng, τα οποία συντονίζουν και ρυθμίζουν ένα ευρύ φάσμα βιοχημικών διαδικασιών, συμπεριλαμβανομένων των προσταγλανδινών, των επιπέδων τού σακχάρου τού αίματος κ.λπ..

«Προσαρμογόνο» είναι ο όρος, που επινοήθηκε το 1957 από τον ρώσο φαρμακολόγο I. Brekhman. Τα κριτήρια γιά να είναι κάποιο συστατικό προσαρμογόνο πρέπει να είναι:⁽¹¹⁾

- Αβλαβές σε λογικές ποσότητες.

- Μη ειδικό σε δράση, δηλαδή να είναι ικανό να επηρεάζει μιά ευρεία ποικιλία φυσικών, χημικών και βιοχημικών μονοπατιών στο σώμα.

- Ομαλοποιητής λειτουργιών, που σημαίνει, ότι θα χαμηλώνει ή θα αυξάνει μιά σωματική μέτρηση ανάλογα με το τι χρειάζεται να συμβεί γιά βελτίωση τής γενικότερης υγείας, όπως το να αυξάνει την πίεση τού αίματος σε υποτασικά άτομα και να χαμηλώνει την πίεση σε υπερτασικά άτομα.

Μιά από τις κυριότερες ιδιότητές του είναι, ότι ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα συμβάλλοντας έτσι στο να είμαστε ανθεκτικοί σε πάσης φύσεως ασθένειες και λοιμώξεις. Χρησιμοποιείται γιά την ενίσχυση τού εξασθενημένου ανοσοποιητικού συστήματος των καρκινοπαθών, καθώς και των πασχόντων από AIDS, που αρχίζουν να εμφανίζουν συμπτώματα, όπως απώλεια βάρους, κούραση, πυρετό, διάρροια κ.λπ..

Στη σύγχρονη κινεζική ιατρική ο astragalus αποτελεί βασικό συστατικό τής fu zhen αγωγής, στην οποία       Astragalus membranicusαναφερθήκαμε προηγουμένως. Ο astragalus έχει 
δείξει επίσης αντιιική δράση, καθώς ήταν ικανός να συντομεύει τη διάρκεια και τη σοβαρότητα τού κοινού κρυολογήματος σε ανθρώπους.⁽¹²⁾ Ερευνητές στο νοσοκομείο M.D. Anderson στο Houston βρήκαν, ότι ο astragalus ήταν ικανός να ενισχύσει την ανοσοποιητική ικανότητα σε 14 καρκινοπαθείς⁽¹³⁾, καθώς και να αυξήσει την αντιογκική ικανότητα τής Ιντερφερόνης 2.⁽¹⁴⁾
Σε μιά μελέτη 176 ασθενών, που έκαναν χημειοθεραπεία για καρκίνους τού γαστρεντερικού σωλήνα, ο astragalus και το ginseng μπόρεσαν να προλάβουν την φυσιολογική ανοσοποιητική καταστολή και την απώλεια βάρους, που συμβαίνει.⁽¹⁵⁾

Σε πολλές μελέτες σε ανθρώπους ο astragalus έχει φανεί, ότι διεγείρει διάφορες παραμέτρους τού ανοσοποιητικού συστήματος, έχει αντιογκική δράση και εμποδίζει την εξάπλωση (μετάσταση) τού καρκίνου.⁽¹⁶⁾

Σε μιά μελέτη, που πραγματοποιήθηκε στο Peking Cancer Institute παρατηρήθηκε, ότι ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο τού ήπατος, που έκαναν συνδυαστική θεραπεία -υποβλήθηκαν σε ακτινοβολία και παράλληλα λάμβαναν astragalus- είχαν υψηλότερα ποσοστά επιβίωσης απ’ ό,τι οι ασθενείς, που υποβλήθηκαν αποκλειστικά σε ακτινοβολία.⁽¹⁷⁾

Είναι αποδεδειγμένο επίσης, ότι ο astragalus προστατεύει το συκώτι από τα τοξικά αποτελέσματα τής χημειοθεραπείας. Ένα παράγωγό του μάλιστα, εμποδίζει τη μετάσταση τού κακοήθους μελανώματος, μιάς θανατηφόρας μορφής καρκίνου τού δέρματος.

Σημειωτέον, ότι οι κινέζοι γιατροί συνδυάζουν τον astragalus με ένα άλλο βότανο, το ligustrum, διότι το ένα συμπληρώνει το άλλο. Το ligustrum αυξάνει τον αριθμό και ενισχύει τη δράση διαφόρων κυττάρων τού ανοσοποιητικού συστήματος, ενώ ο astragalus αυξάνει τη δράση των φυσικών φονικών κυττάρων, καθώς και τα επίπεδα τής ιντερφερόνης. Αυτές οι ιδιότητες σχετίζονται και με την περιεκτικότητα τής ρίζας τού φυτού σε πολυσακχαρίτες, που αποτελούν δομικό στοιχείο πολλών οργανισμών. Οι πολυσακχαρίτες είναι μεγάλα μόρια αλυσίδων σακχάρου και αποτελούν κοινό συστατικό πολλών βοτάνων, που ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα.

Το αλκαλοειδές swainsonine προέρχεται από μια μορφή του astragalus oxyphysus και έχει βρεθεί, ότι εμποδίζει τη μετάσταση μελανώματος σε ποντίκια. Επιστήμονες στο Αντικαρκινικό Κέντρο τού πανεπιστημίου Howard πρόσθεσαν swainsonine στο νερό, που έπιναν ποντίκια με όγκους τού πνεύμονα. Μέσα σε 24 ώρες είχε αναχαιτίσει 80% των αποικιών όγκων στους πνεύμονες. Εξήχθη το συμπέρασμα, ότι αυτό προκλήθηκε από την επίδραση τού αλκαλοειδούς          Ligustrumνα αυξάνει τα φυσικά φονικά κύτταρα (NK), που κατα-
πολεμούν τον καρκίνο.
Ο astragalus membranicus είναι ένα διαφορετικό είδος, αλλά η συνολική επίδραση αυτού και τού astragalus oxyphysus στο να διεγείρει το ανοσοποιητικό σύστημα να καταπολεμήσει έμμεσα τον καρκίνο είναι παρόμοια.

Ινδικά βότανα
με αντικαρκινική δράση
Στην Ινδία αναπτύχθηκε ένα ιατρικό σύστημα, που καλείται Ayurveda. Η αγιουρβεδική ιατρική, η παραδοσιακή ιατρική των ινδών, χρησιμοποιεί βότανα και κατάλληλη διατροφή γιά τη θεραπεία των ασθενειών, ενώ παράλληλα δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην ψυχική εξισορρόπηση των ασθενών.

Η αγιουρβεδική ιατρική χρησιμοποιεί δύο βοτανικές ενώσεις, που έχουν αποτελεσματική δράση κατά τού καρκίνου, το MAK-4 (Maharishi 4) και MAK-5 (Maharishi 5). Το MAK-4 περιλαμβάνει ινδική κηκίδα, ινδικό ριβήσι, ξηρά χνοώδη άνθη, ινδική κοτυληδόνα, κάρηκα, λευκό σανδαλόξυλο, κλιτόρια, ιβίσκο, ξύλο αλόης, γλυκόρριζα, καρδάμωμο, κανέλα, κύπειρο, χρυσόρριζα, μέλι, ακατέργαστη ζάχαρη και γκι (καθαρισμένο βούτυρο). Στο MAK-5 περιέχονται τα εξής βότανα: ασκληπιάς, μαύρο μουσάλι, μηνίσπερμο, καρδιόφυλλο, εχίνωψ των Ανατολικών Ινδιών, κλιτόρια, γλυκόρριζα, ορχιδέα βάντα, αργυρεία και ινδικό αγριοπίπερο. Γιά τις δύο αυτές ενώσεις έχει δείξει ενδιαφέρον ακόμα και το Εθνικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ.

Μελέτες σε μεγάλα πανεπιστήμια, όπως τού Οχάιο, τής Ιντιάνα, τού Κάνσας, τού Κολοράντο κ.ά. έχουν αποδείξει εργαστηριακά την αντικαρκινική δράση αυτών των βοτανικών ενώσεων. Μιά από αυτές τις μελέτες έδειξε, ότι το MAK-4 μείωσε τον σχηματισμό όγκων σε ποντίκια, που εκτέθηκαν σε εργαστηριακό πείραμα στην καρκινογόνο ουσία DMBA. Μάλιστα, σε ορισμένα ποντίκια σημειώθηκε υποχώρηση των όγκων μόλις μέσα σε έναν μήνα, κατά τη διάρκεια τού οποίου τους χορηγούσαν το MAK-4.⁽¹⁸⁾ Το MAK-4 εμπόδισε τη μετάσταση καρκίνου των πνευμόνων στο 65% των πειραματόζωων.⁽¹⁹⁾

Άλλη έρευνα έδειξε, ότι το MAK 5 συνέβαλε στη μεταλλαγή σε φυσιολογικά στο 75% των καρκινικών κυττάρων τού νευροβλαστώματος σε καλλιέργεια. Το MAK-4 και το MAK-5 έχουν εκπληκτική δράση κατά τού καρκίνου τού μαστού, όπως αποδείχθηκε σε πειραματόζωα. Ο καθηγητής ιατρικής και διευθυντής τού Τμήματος Πρόληψης τού Καρκίνου τού πολιτειακού πανεπιστημίου τού Οχάιο, Hari Sharma, απέδειξε με κλινικά πειράματα, ότι το MAK-4 και το MAK-5 μπορούν όχι απλώς να συρρικνώσουν, αλλά και να εξαφανίσουν όγκους ζώων.⁽²⁰⁾

Οι αποδείξεις όμως, τής αντικαρκινικής δράσης των ινδικών βοτανικών φαρμάκων δέν περιορίζονται μόνο σε πειραματόζωα. Το Ινστιτούτο Ιατρικών Επιστημών στο πανεπιστήμιο Banaras Hindy στο Varanasi τής Ινδίας απέδειξε την αντικαρκινική δράση στον ανθρώπινο οργανισμό αγιουρβεδικών βοτάνων, όπως τα Amora rohitica, Glycyrrhiza glabra και Semecarpus anacardium σε μελέτη σε 400 καρκινοπαθείς.

Οι ερευνητές τού πανεπιστημίου χώρισαν τους καρκινοπαθείς σε διάφορες ομάδες. Κάποιες ομάδες υποβλήθηκαν σε ακτινοβολία ή χημειοθεραπεία σε συνδυασμό με αγιουρβεδικά βότανα, μιά ομάδα ακολούθησε μόνο συμβατικές θεραπείες και άλλη μιά ομάδα πήρε αποκλειστικά αγιουρβεδικά βότανα. Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, η ομάδα των καρκινοπαθών, που πήρε αποκλειστικά αγιουρβεδικά βότανα, είχε τα καλύτερα αποτελέσματα, ενώ η             Glycyrrhiza glabraομάδα, που υποβλήθηκε αποκλειστικά σε συμβατικές
θεραπείες είχε τα χειρότερα αποτελέσματα. Τα ποσοστά επιβίωσης των καρκινοπαθών αυτής τής ομάδας ήταν πολύ χαμηλά. Οι ομάδες, που συνδύασαν συμβατικές θεραπείες με αγιουρβεδικά βότανα, είχαν μεγαλύτερο χρόνο επιβίωσης από ό,τι τα άτομα, που υποβλήθηκαν αποκλειστικά σε συμβατικές θεραπείες.⁽²¹⁾
Ο γιατρός Dr. Joshi ανακοίνωσε το 1989 στο 5ο διετές συνέδριο του Ινδικού Συλλόγου Χημειοθεραπειών Καρκίνου τα αποτελέσματα αγωγής σε 422 καρκινοπαθείς, στους οποίους οι γιατροί, αφού χρησιμοποίησαν όλες τις δυνατές μορφές αγωγής, δέν έδωσαν ελπίδες ζωής. Ο Dr. Joshi ανακοίνωσε, ότι πέτυχε πλήρη ανάρρωση με παράταση ζωής χρησιμοποιώντας αγιουρβεδικά βότανα σε 70 ασθενείς και καλά αποτελέσματα (ανακούφιση συμπτωμάτων) σε 262 ασθενείς, ενώ σε 90 μόνο ασθενείς υπήρξε έλλειψη ανταπόκρισης.

Ας αναφερθούμε σε μερικά ακόμα βότανα που χρησιμοποιεί η παραδοσιακή ινδική ιατρική:

Turmeric (Κουρκουμίνη)
Το ότι ένα βότανο, που αποτελεί βασικό συστατικό τού κάρι και χρησιμοποιείται γιά την παρασκευή τής μουστάρδας θα αποτελούσε ένα ισχυρό όπλο κατά τού καρκίνου είναι κάτι, που δέν θα περιμέναμε.

Το turmeric είναι ένα παραδοσιακό βότανο τής Ινδίας, που ανήκει στην ίδια οικογένεια με το ginger, τη γνωστή μας πιπερόρριζα. Η αντικαρκινική του δράση οφείλεται κυρίως σε μιά κίτρινη χρωστική ουσία, που περιέχει, η οποία ονομάζεται κουρκουμίνη. Η κουρκουμίνη, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα προστατεύοντας τα ανοσοποιητικά κύτταρα από τα δικά τους δηλητήρια (οξειδωτικά), που χρησιμοποιούν, γιά να σκοτώνουν τα καρκινικά κύτταρα. Η κουρκουμίνη φαίνεται, ότι αναχαιτίζει τον καρκίνο.⁽²²⁾ Οι αποδείξεις για την αντικαρκινική              Turmericδράση τής ουσίας αυτής είναι πολλές:
 
α. Μελέτη σε ζώα έδειξε, ότι η ουσία αυτή εμποδίζει τον καρκίνο τού δέρματος και τον σχηματισμό όγκων τού δέρματος.⁽²³⁾

β. Σε πειράματα με ζώα η κουρκουμίνη φάνηκε, ότι είναι άμεσα τοξική στα καρκινικά κύτταρα.⁽²⁴⁾

γ. Οι έρευνες όμως, δέν περιορίζονται μόνο σε ζώα. Σε 62 ασθενείς με καρκίνο τού δέρματος και τού στόματος, οι οποίοι δέν είχαν δει κανένα αποτέλεσμα από τις συμβατικές θεραπείες, έγινε τοπική θεραπεία με βαζελίνη, που περιείχε 9,5% κουρκουμίνη. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. Όλοι οι ασθενείς έδειξαν σημαντική βελτίωση στην υγεία τους.⁽²⁵⁾

δ. Άλλη μελέτη έχει δείξει, ότι η κουρκουμίνη μειώνει σημαντικά τον όγκο τού παχέος εντέρου (ώς και 57%) κι ότι μπορεί να εμποδίσει την εξέλιξη τού καρκίνου.⁽²⁶⁾ Η θεραπευτική αυτή δράση τής κουρκουμίνης οφείλεται μεταξύ άλλων στο ότι μειώνει την παραγωγή τής προσταγλανδίνης PGE 2 και άλλων «κακών» εικοσανοειδών, τα οποία συμβάλλουν στην αύξηση των όγκων και στο ότι συμμετέχει στην παραγωγή ενός ενζύμου με αντικαρκινική δράση, τής glutathione-S-transferase.

ε. Η κουρκουμίνη έχει δείξει, ότι εμποδίζει την ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων MCF-7 τού ανθρώπινου μαστού, που προκλήθηκε από ξενοοιστρογόνα.⁽²⁷⁾

στ. Υπάρχουν όμως και άλλες μελέτες, που τεκμηριώνουν την αντικαρκινική δράση τού turmeric. Ύστερα από έναν μήνα, καπνιστές, οι οποίοι λάμβαναν καθημερινά δύο ταμπλέτες, που περιείχαν 750 mg turmeric, έδειξαν σημαντική μείωση στα επίπεδα των μεταλλαξιογόνων ουσιών, που υπήρχαν στα ούρα τους, η αύξηση των οποίων οφειλόταν κατά ένα μέρος στο κάπνισμα.⁽²⁸⁾

ζ. Άλλη μελέτη έδειξε, ότι το turmeric μειώνει τον σχηματισμό τού μη φυσιολογικού DNA ύστερα από έκθεση στην καρκινογόνο ουσία βενζο-
πυρένιο.⁽²⁹⁾

η. Το turmeric ως μέρος τής διατροφής ενός ανθρώπου έχει δείξει αποτελεσματικές αντιοξειδωτικές ιδιότητες χρήσιμες γιά την πρόληψη και θεραπεία διαφόρων τύπων καρκίνου.⁽³⁰⁾

Τα αντικαρκινικά βότανα
τής αμερικανικής ηπείρου
Στην αμερικανική ήπειρο, η οποία είναι πλούσια σε βλάστηση, φύονται βότανα με ισχυρή αντικαρκινική δράση, τα οποία οι ινδιάνοι χρησιμοποιούσαν γιά τη θεραπεία τού καρκίνου. Τα ινδιάνικα αυτά βότανα θεωρούνται μέχρι στιγμής ως τα πιό αποτελεσματικά κατά τού καρκίνου. Τα σημαντικότερα και πλέον πολυσυζητημένα είναι τα ακόλουθα:

Essiac
Ισχυρή αντικαρκινική δράση έχει ένα ρόφημα από βότανα, το οποίο κατασκεύασε η καναδέζα νοσοκόμος Rene Caisse και το οποίο αποτελούσε μιά κρυφή συνταγή ινδιάνων θεραπευτών τού Οντάριο. Η Caisse μαζί με τον γιατρό Φίσερ δοκίμασαν το ρόφημα αυτό σε ανίατους καρκινοπαθείς, είδαν την εκπληκτική του δράση και χρόνο με τον χρόνο το βελτίωναν. Από το 1935 θεράπευε σε αντικαρκινική κλινική στο Μπέισμπριτζ καταληκτικούς καρκινοπαθείς.

Πολλοί είναι οι επιστήμονες, που επιβεβαίωσαν την αντικαρκινική δράση τού essiac. Ο δρ. Τσαρλς Μπρους, ιδρυτής τού φημισμένου Ιατρικού Κέντρου Μπρους στο Καίμπριτζ τής Μασαχουσέτης και προσωπικός γιατρός του Τζων Κέννεντι, επιβεβαίωσε ενόρκως την αντικαρκινική δράση τού Essiac ομολογώντας, ότι πίνοντάς το αποκλειστικά θεραπεύτηκε από καρκίνο.

Η Caisse, θέλοντας να πείσει τον επιστημονικό
κόσμο γιά την αντικαρκινική δράση τού essiac, απευθύνθηκε το 1937 στον δρα Τζων Βόλφερ, διευθυντή τής αντικαρκινικής κλινικής στο Northwestern University Medical School. Ο Βόλφερ
συμφώνησε να υποβάλει σε θεραπεία με essiac 30 ασθενείς με καταληκτική μορφή καρκίνου υπό την επίβλεψη πέντε γιατρών. Ύστερα από δεκαοκτώ μήνες, οι γιατροί συμπέραναν, ότι το essiac μειώνει τους όγκους και ανακουφίζει από τους πόνους.

Το 1937 επίσης, η γιατρός Emma Garson αφιέρωσε 24 μέρες από τη ζωή της παραμένοντας στην κλινική τού Μπέισμπριτζ, όπου η Caisse κούραρε καρκινοπαθείς, γιά να ελέγξει τους ισχυρισμούς της. Εκεί εξέτασε πάνω από 400 περιπτώσεις καρκινοπαθών και δέν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια της. «Η πλειοψηφία των ασθενών τής κ. Caisse -δήλωσε η Emma Garson- μεταφέρθηκαν σε αυτήν γιά θεραπεία ύστερα από συμβατικές θεραπείες, που απέτυχαν να τους βοηθήσουν και οι ασθενείς είχαν κριθεί ανίατοι. Πραγματικά, η πρόοδος και τα αποτελέσματα από τις θεραπείες με το essiac, καθώς και η ταχύτητα τής θεραπείας είναι κάτι το εντελώς αξιοθαύμαστο».⁽³¹⁾

Δέν γνωρίζουμε ποιά ήταν η ακριβής σύνθεση τού essiac. Οι ειδικοί έχουν συμπεράνει, ότι θα περιλάμβανε ρίζα αρκτίου, ρίζα ινδικού ρήου, ένα είδος λάπαθου (rumex acetosella) και φλοιό φτελιάς.

Το 1966 ούγγροι επιστήμονες και το 1981 ιάπωνες τού πανεπιστημίου Ναγκόμα απέδειξαν την αντικαρκινική δράση τού άρκτιου. Ομοίως έχει τεκμηριωθεί και η αντικαρκινική δράση τού indian rhubarb, που περιέχεται στο essiac. Η εμοδίνη, ένα βασικό συστατικό τού indian rhubarb, έχει αποδειχθεί, ότι αναχαιτίζει τα καρκινικά κύτταρα κι ότι αυξάνει τον χρόνο επιβίωσης σε ποντίκια με λευχαιμία.^(32-33)

Pau d’ arco
Ένα άλλο βότανο τής Ν. Αμερικής με ισχυρή αντικαρκινική δράση είναι το pau d’ arco γνωστό και ως lapacho, ipe roxo και taheebo. Το pau d’ arco φύεται στην Αργεντινή και τη Βραζιλία. Εξάγεται από την εσωτερική φλούδα τού δένδρου Tabebuia impetiginosa στην Αργεντινή, καθώς και τού δένδρου Tabebuia heptaphylla στη Βραζιλία.

Το pau d’ arco είναι το πιο δημοφιλές φάρμακο κατά τού καρκίνου στις περιοχές αυτές. Χρησιμοποιείται στη λαϊκή ιατρική τής Ν. Αμερικής γιά τη νόσο τού Hodgkin, τη λευχαιμία και για τους καρκίνους τού παγκρέατος, τού οισοφάγου, τού κεφαλιού, των εντέρων, τού πνεύμονα και τού προστάτη.⁽³⁴⁾ Ότι το βότανο αυτό έχει χρησιμοποιηθεί επιτυχώς γιά τις ανωτέρω μορφές καρκίνου επιβεβαιώνει με το κύρος του ο βιοχημικός και ερευνητής τού Εθνικού Αντικαρκινικού Ινστιτούτου, Τζόναθαν Χάρτγουελ.

Εκατοντάδες μελέτες έχουν επιβεβαιώσει την αντικαρκινική δράση τού pau d’ arco. Οι περισσότερες μελέτες γιά τη δράση του έχουν εστιαστεί σε ένα χημικό συστατικό του, που ονομάζεται lapachol. Το συστατικό αυτό έχει αποδειχθεί, ότι έχει ισχυρή δράση κατά των όγκων σε πειραματόζωα.^(35-36)

Pau d’ arco                

Μιά μελέτη έδειξε την αντικαρκινική δράση τού
pau d’ arco σε καλλιέργεια κυττάρων ποντικών. Το pau d’ arco αύξησε τη δράση των μακροφάγων κυττάρων προερχομένων από ποντίκια και περιόρισε τη μετάσταση τού καρκίνου στους πνεύμονες σε ποντίκια, που είχαν υποστεί εγχείρηση για εξαγωγή πρωταρχικών όγκων⁽³⁷⁾

Σε άλλη μελέτη με ποντίκια, στα οποία προκλήθηκε τεχνητά καρκίνος, ο χρόνος επιβίωσης των ποντικών, στα οποία χορηγείτο pau d’ arco, ήταν 80% μεγαλύτερος από ό,τι στα ποντίκια, που δέν χορηγείτο.⁽³⁸⁾

Οι μελέτες όμως, γιά την αντικαρκινική δράση τού pau d’ arco δέν περιορίζονται σε ζώα. Το βότανο αυτό έχει ανάλογη θεραπευτική δράση και σε ανθρώπους και αυτό το τεκμηριώνει ο συγγραφέας Bill Wead σε βιβλίο του, όπου έχει συγκεντρώσει εκατοντάδες μαρτυρίες γιά την αποτελεσματικότητα τού lapacho. Δίνει παραδείγματα γιά ασθενείς, που θεραπεύτηκαν από καρκίνο μέσα μόνο σε δύο μήνες.⁽³⁹⁾

Αλλά και επίσημες μελέτες αποδεικνύουν τού λόγου το αληθές. Σε εννέα καρκινοπαθείς, που είχαν κάνει ήδη συμβατικές θεραπείες, δόθηκε lapachol σε υψηλές δόσεις για 20 ώς 60 ημέρες. Και στους εννέα ασθενείς σημειώθηκε συρρίκνωση των όγκων και αντικειμενική βελτίωση τής υγείας τους (όπως μείωση τού πόνου). Μάλιστα σε τρεις ασθενείς σημειώθηκε εξαφάνιση τού όγκου.⁽⁴⁰⁾ Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί, ότι σε υψηλές δόσεις το pau d’ arco μπορεί να προκαλέσει κάποιες παρανέργειες όπως ναυτία, ιλίγγους, διάρροια και εμετό.

Chaparral
Το chaparral είναι ένα βοτανικό προϊόν με θαυματουργή δράση κατά τού καρκίνου και άλλων ασθενειών. Παρασκευάζεται από τα φυλλαράκια και τους βλαστούς τού Larrea divericata Coville ή Larrea tridentata Coville, ενός θάμνου τού Μεξικού, γιά τον οποίο οι ινδιάνοι διατείνονται: «Το φυτό αυτό θεραπεύει τα πάντα. Αυτό μας έχει δώσει η φύση».⁽⁴¹⁾

Οι ινδιάνοι θεραπευτές θεράπευαν με το τσάι chaparral διάφορες ασθένειες, όπως αρθρίτιδα, φυματίωση, αφροδισιακά νοσήματα, κρυολόγημα και βρογχίτιδα.⁽⁴²⁾ Ιδιαίτερα δημοφιλές ήταν κατά τού καρκίνου. Οι ινδιάνοι θεραπευτές το χρησιμοποιούσαν με επιτυχία για τη λευχαιμία και για τους καρκίνους τού νεφρού, τού συκωτιού, των πνευμόνων και τού στομάχου.⁽⁴³⁾

Πού οφείλεται όμως, η αντικαρκινική δράση τού chaparral; Το chaparral περιέχει πολυσακχαρίτες, που ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα και μιά ουσία, το nordihydroguaiaretic acid (NDGA), που έχει ισχυρή αντιοξειδωτική δράση. Εργαστηριακές (in vitro) μελέτες έχουν αποδείξει, ότι το NDGA σταματά την αύξηση των όγκων.⁽⁴⁴⁾ Η δράση του αυτή                     Chaparralαιτιολογείται, λόγω τού ότι σταματά τη μεταφορά
των ηλεκτρονίων στα μιτοχόνδρια. Τα μιτοχόνδρια παράγουν ενέργεια μέσα στα κύτταρα και κατά συνέπεια με το NDGA οι όγκοι δέν έχουν την κατάλληλη ενέργεια, γιά να επιβιώσουν.
Πλην τούτου, ο Dean Burk, ο οποίος υπήρξε ιδρυτής τού Εθνικού Αντικαρκινικού Ινστιτούτου τής Αμερικής, σε πείραμα, που διεξήγαγε στο εν λόγω ινστιτούτο, απέδειξε, ότι το NDGA καταστέλλει την αναερόβια και αερόβια γλυκόλυση, τη διάσπαση δηλαδή σακχάρων από ένζυμα, κάτι, που σημαίνει, ότι έχει ισχυρή αντικαρκινική δράση, διότι, όπως έχει αποδείξει ο νομπελίστας βιοχημικός Otto Warburg, τα καρκινικά κύτταρα ζουν σε ζυμώσεις σακχάρου.

Ερευνητές πειραματίστηκαν βάζοντας benzyl peroxide (BPO), ένα ισχυρό καρκινογόνο, στο δέρμα ποντικών, που είχαν την τάση να αναπτύξουν καρκίνο. Βρήκαν, ότι το NDGA, ένα συστατικό τού chaparral, ήταν αποτελεσματικό στην πρόληψη τής ανάπτυξης καρκινικών κυττάρων. Έβγαλαν το συμπέρασμα, ότι οι ισχυρές αντιοξειδωτικές ιδιότητες τού chaparral ήταν υπεύθυνες γιά την αναχαίτιση τής δημιουργίας καρκινικών κυττάρων, τα οποία θα προκαλούνταν ως αποτέλεσμα τής έκθεσης στο BPO.

Το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου τής Αμερικής βασιζόμενο σε μια δημοσίευση τού 1969 γιά την περίπτωση ενός ασθενή με κακοήθη μελάνωμα, ο οποίος θεραπεύτηκε πίνοντας αποκλειστικά τσάι chaparral⁽⁴⁵⁾ και λαμβάνοντας υπόψη τις διάφορες εργαστηριακές μελέτες γιά την αντικαρκινική δράση τού NDGA, έγινε χορηγός μιάς κλινικής μελέτης γιά την επιβεβαίωση ή μη τής αντικαρκινικής δράσης τού chaparral ή τής ουσίας NDGA. 59 ασθενείς με προχωρημένη μορφή καρκίνου, που θεωρείτο από τη συμβατική ιατρική ανίατη, έκαναν θεραπεία γιά ένα χρονικό διάστημα με τσάι chaparral ή με NDGA στο πανεπιστήμιο τού Utah. Συγκεκριμένα, ορισμένοι ασθενείς έπιναν δύο με τρία ποτήρια καθημερινά τσάι chaparral, ενώ άλλοι ασθενείς λάμβαναν διά στόματος 250 με 3.000 mg NDGA καθημερινά.

Σε τέσσερεις ασθενείς σημειώθηκε μείωση τού όγκου. Οι δύο από τους τέσσερεις ασθενείς είχαν κακοήθες μελάνωμα. Η συρρίκνωση τού όγκου επιτεύχθηκε γιά τον πρώτο ασθενή σε τρεις μήνες, ενώ για τον δεύτερο ύστερα από 20 μήνες. Ο τρίτος ασθενής έπασχε από χοριοκαρκίνωμα εξαπλωμένο στους πνεύμονες και η διάρκεια ανταπόκρισης ήταν δύο μήνες. Ο τέταρτος ασθενής έπασχε από λεμφοσάρκωμα και η διάρκεια ανταπόκρισης ήταν 10 ημέρες. Σε 27 από τους ασθενείς παρατηρήθηκε αντικειμενική βελτίωση τής υγείας τους κατά τη διάρκεια τής θεραπείας με chaparral ή NDGA.

Το chaparral λοιπόν, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα φάρμακο κατά τού καρκίνου. Το θέμα άρχισε να παίρνει τεράστιες διαστάσεις -διαστάσεις, που απειλούσαν τα οικονομικά συμφέροντα των μεγαλοεταιρειών φαρμάκου- και ξαφνικά οι έρευνες διακόπηκαν.

Ο γιατρός-ανθρωπολόγος John Heinerman εξηγεί, ότι η ιατρική ομάδα τού πανεπιστημίου «αναστατώθηκε κάπως από τη δημοσιότητα, που πήρε το θέμα, αφού τα μέσα ενημέρωσης έγραφαν, ότι το έργο της ομάδας μπορεί να οδηγήσει στην ανακάλυψη θεραπείας γιά τον καρκίνο. Δέν θα μάθουμε ποτέ γιατί πραγματικά διακόπηκαν οι έρευνες για το chaparral στο Ιατρικό Κέντρο τού πανεπιστημίου τού Utah».⁽⁴⁶⁾

Όλα ξεκίνησαν, όπως είπαμε, από την περίπτωση ενός 85χρονου εργάτη από τα μέσα τής Αριζόνας, τού Ερνστ Φαρ, ο οποίος είχε ένα κακοήθες μελάνωμα, μιά θανάσιμη μορφή καρκίνου τού δέρματος στο δεξιό μάγουλο και στον λαιμό του. Είχε υποστεί τέσσερεις εγχειρήσεις γιά κακοήθες μελάνωμα στο δεξί μάγουλο. Κάθε φορά μετά την εγχείρηση, ο καρκίνος ξαναεμφανιζόταν. Ο Dr. Charles Smart τού πανεπιστημίου τού Utah, ο οποίος τεκμηρίωσε, ότι ο όγκος ήταν 3 με 4 εκατοστά, τον παρακολούθησε.

Επειδή οι προηγούμενες εγχειρήσεις απέτυχαν να προλάβουν πλήρως την επανεμφάνιση τού μελανώματος ο ασθενής επέστρεψε σπίτι και αποφάσισε να πάρει τσάι chaparral. Έβαζε 7 με 8 γραμμάρια των φύλων σε ένα τέταρτο ζεστό νερό και έπινε δύο με τρεις κούπες την ημέρα. Ξεκίνησε να παίρνει τσάι chaparral το Νοέμβριο τού 1967 και τον Φεβρουάριο του 1968 οι βλάβες στο πρόσωπο συρρικνώθηκαν σε 2-3 χιλιοστά και οι μάζες στον λαιμό του έφυγαν εντελώς. Επιπλέον, η γενικότερη υγεία του βελτιώθηκε και κέρδισε βάρος. Έζησε μέχρι τα 96 του.

Η εν λόγω έρευνα στο πανεπιστήμιο τού Utah συνέβαλε στο να δημιουργηθεί στην Αμερική «ζήτημα chaparral». Εφημερίδες και περιοδικά αναφέρονταν στη θεραπευτική αντικαρκινική του δράση και πολλοί ασθενείς θεραπεύτηκαν από καρκίνο λαμβάνοντας chaparral. Σε ένα άρθρο τού Γουίλιαμ Μακ Γκραθ, που δημοσιεύτηκε στο φύλλο τής 27ης Ιουνίου 1979 τής εφημερίδας Budget, αναφέρεται η περίπτωση ενός ηλικιωμένου άνδρα, που θεραπεύτηκε μόνος από καταληκτικό καρκίνο παίρνοντας 15 κάψουλες σαπαράλ την ημέρα.

Ο John Heinerman παραθέτει κατάλογο ασθενών, που ωφελήθηκαν λαμβάνοντας chaparral. Για παράδειγμα, ένας άνδρας από το Όκλαντ τής Καλιφόρνιας, που έπασχε από λευχαιμία, σταμάτησε την εξέλιξη τής νόσου λαμβάνοντας chaparral. Μιά γυναίκα στο Όρεγκον είχε καρκίνο τού τραχήλου τής μήτρας και οι γιατροί τη συμβούλεψαν να κάνει ολική ή μερική υστερεκτομή. Εκείνη αρνήθηκε και άρχισε να παίρνει chaparral μαζί με διάφορα άλλα βότανα. Έναν μήνα αργότερα έκανε τεστ Παπανικολάου των κυττάρων τού τραχήλου τής μήτρας, το οποίο δέν έδειξε κανένα ίχνος καρκίνου. Παρ’ όλα αυτά το chaparral μπήκε στη μαύρη λίστα των Αναπόδεικτων Μεθόδων της Αμερικανικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, όπου παραμένει μέχρι σήμερα.

Ευρωπαϊκά βότανα
με αντικαρκινική δράση
Iscador (viscum album, european mistletoe) / ιξός
Κλινικές τής Ελβετίας, τής Γερμανίας, τής Ολλανδίας και τής Σουηδίας χορηγούν σε καρκινοπαθείς iscador, εκχύλισμα δηλαδή ευρωπαϊκού ιξού (Viscum album). Υπάρχουν διάφορα είδη mistletoe. Υπάρχει το κινεζικό mistletoe (Loranthes parasiticus), το αμερικανικό mistletoe (viscum flavescens) και το ευρωπαϊκό mistletoe (viscum album).

Πρώτος, που υποστήριξε την αντικαρκινική δράση τού ευρωπαϊκού ιξού ήταν ο αυστριακός φιλόσοφος και ερευνητής βιολογίας Rudolf Steiner, ο οποίος υπήρξε ιδρυτής τής Ανθρωποσοφίας, ενός κινήματος φιλοσοφικού και ιατρικού. Όταν ο Steiner υποστήριζε την αντικαρκινική δράση τού ιξού, δέν είχε τα απαραίτητα τεκμήρια γιά τη στήριξη της θέσης του. Σήμερα όμως υπάρχουν αποδείξεις.

Το iscador ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα, διεγείρει τον θύμο αδένα, ενισχύει τα λευκά αιμοσφαίρια και φαγοκύτταρα τού οργανισμού και εμποδίζει τον σχηματισμό όγκων. Επιπλέον, περιέχει βιολογικά ενεργείς πρωτεΐνες, τις λεκτίνες, οι οποίες          Viscum albumέχουν ισχυρή αντικαρκινική δράση, όπως έχει απο-
δειχθεί σε καλλιέργειες ανθρώπινων κυττάρων και σε πειράματα σε ζώα.
Μιά μελέτη, που έγινε το 1990 σε καλλιέργειες ανθρώπινων κυττάρων, έδειξε, ότι η λεκτίνη τού ιξού αυξάνει την παραγωγή τού ογκονεκρωτικού παράγοντα άλφα, μιάς ορμόνης, που εκκρίνουν τα κύτταρα τού ανοσοποιητικού συστήματος και καταστρέφει τον καρκινικό ιστό. Η λεκτίνη αυτή επίσης ενισχύει την παραγωγή ιντερλευκίνης-1 και ιντερλευκίνης-6, ουσιών, που βελτιώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα.⁽⁴⁷⁾ Γιά να αντιληφθούμε πόσο πολύ ενισχύει το iscador το ανοσοποιητικό μας σύστημα αρκεί να αναφέρουμε, ότι η δράση των διαφόρων κυττάρων τού ανοσοποιητικού μας συστήματος, συμπεριλαμβανομένων των φυσικών φονικών κυττάρων, αυξάνεται σημαντικά σε μόλις 24 ώρες από τη στιγμή, που το λαμβάνουμε.⁽⁴⁸⁾

Μελέτες έχουν δείξει, ότι η θεραπεία με iscador συμβάλλει στην αύξηση τής διάρκειας και τής ποιότητας τής ζωής, σταθεροποιεί τον καρκίνο, προκαλεί σμίκρυνση των όγκων και βελτιώνει τη γενικότερη κατάσταση των καρκινοπαθών.⁽⁴⁹⁾

Μελέτες, που έχουν δημοσιευθεί στο Journal of Anthroposophic Medicine και στο Anthroposophical Medicine and Therapies for Cancer καταδεικνύουν την αντικαρκινική δράση τού iscador. Ασθενείς με καρκίνο τού αυχένα, οι οποίοι συνδύασαν ακτινοθεραπεία, εγχείρηση και θεραπεία με iscador, είχαν ποσοστό επιβίωσης 83% ύστερα από πέντε χρόνια, ενώ αυτοί, που έκαναν μόνο ακτινοθεραπεία, είχαν ποσοστό επιβίωσης 69%.

Άλλη μελέτη σε καρκινοπαθείς με καρκίνο τού βρόγχου έδειξε, ότι το 75% των ασθενών, που λάμβαναν iscador, παρέμεναν ζωντανοί ύστερα από τέσσερα χρόνια, ενώ από τους καρκινοπαθείς, που δέν λάμβαναν iscador, μόλις το 35% παρέμεναν ζωντανοί. Τα ποσοστά επιβίωσης ασθενών με καρκίνο τού δέρματος, που λάμβαναν iscador, ήταν 80%, ενώ των ασθενών, που δέν λάμβαναν iscador, 65%.

Άλλη μελέτη βρήκε, ότι περισσότεροι ασθενείς με καρκίνο τού μαστού ήταν ζωντανοί μετά από δέκα χρόνια σε σύγκριση με αυτούς, που δέν έλαβαν iscador. Οι άνθρωποι, που είχαν έναν συνδυασμό εγχείρησης και iscador, είχαν 83% ποσοστό επιβίωσης μετά από πέντε χρόνια σε σύγκριση με 69% γιά αυτούς, που έλαβαν μόνο ακτινοβολία. Ανάλογες μελέτες έχουν δείξει, ότι το iscador είναι το ίδιο αποτελεσματικό κατά τού καρκίνου των πνευμόνων, τού στομάχου, τού παχέος εντέρου και των ωοθηκών.

---

Περισσότερες πληροφορίες για τις φυσικές μεθόδους πρόληψης και θεραπείας τού καρκίνου μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο τού Μάριου Δημόπουλου: Φυσικές μέθοδοι αντιμετώπισης τού καρκίνου, απόσπασμα τού οποίου αποτελεί το παρόν άρθρο.

---

Επειδή κάποιος μπορεί να εκφράσει την ένσταση, ότι αυτές οι μελέτες έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα των ανθρωποσοφιστών, που προπαγανδίζουν υπέρ τού iscador, και κατά συνέπεια τα όσα αναφέρονται σε αυτά ενδέχεται να μην είναι απολύτως αντικειμενικά, αναφέρουμε μια μελέτη γιά την αντικειμενικότητα τής οποίας κανείς δέν μπορεί να αμφιβάλλει. Η μελέτη αυτή διεξήχθη από τον γιατρό Richard Wagner στη Στουτγκάρδη σε 36 ασθενείς με καρκίνο των ωοθηκών.

Από τη μελέτη αυτή αποδείχθηκε, ότι η θεραπεία με iscador μπορεί να φέρει τα ίδια αποτελέσματα με τη χημειοθεραπεία γι’ αυτή τη μορφή καρκίνου με ένα όμως πλεονέκτημα: την καλύτερη ποιότητα ζωής. Ο Dr. Wagner είναι κατηγορηματικός: «Οι ασθενείς, που έκαναν θεραπεία με iscador είχαν καλύτερη ποιότητα ζωής από ό,τι αυτοί, που έκαναν χημειοθεραπεία». Προσθέτει επίσης, ότι οι ασθενείς, που έκαναν μόνο χημειοθεραπεία είχαν ποσοστό επιβίωσης 50% ύστερα από 7 μήνες, ενώ αυτοί, που λάμβαναν iscador μετά από χημειοθεραπεία, είχαν το ίδιο ποσοστό επιβίωσης ύστερα από 14 μήνες.⁽⁵⁰⁾

Ο ιξός δέν πρέπει να λαμβάνεται προληπτικά, όπως άλλα βότανα, αλλά μόνο από καρκινοπαθείς. Ο ιξός συνδυαζόμενος με εγχείρηση παρέχεται είτε προεγχειρητικά (14 ημέρες πριν την επέμβαση) είτε μετεγχειρητικά. Προεγχειρητικά λαμβάνεται, γιά να μην εξαπλωθεί ο καρκίνος, συνήθης παρενέργεια τής χειρουργικής επέμβασης. Μετεγχειρητικά χορηγείται για μερικά χρόνια, ώστε να μην παρουσιαστεί υποτροπή. Το iscador μπορεί να ληφθεί και από αυτούς, που κάνουν χημειοθεραπεία, διότι μειώνει τις παρενέργειές της.

Το iscador χορηγείται είτε σε ενέσιμη μορφή κοντά στον όγκο είτε στοματικά. Επειδή είναι παρασιτικό φυτό αναμένεται, ότι θα υπάρχει διαφορά μεταξύ των mistletoes, που φύονται σε διαφορετικά δένδρα. Η Ανθρωποσοφική ιατρική χρησιμοποιεί διαφορετικούς τύπους mistletoe βασισμένους στους τύπους τού καρκίνου, τα δένδρα, από τα οποία μαζεύτηκαν και τις μεθόδους παρασκευής, διότι διαφορετικές μορφές iscador παρασκευάζονται με προστιθέμενα ομοιοπαθητικά μέταλλα. (Προσοχή: Οι καρποί τού ιξού δέν πρέπει να τρώγονται, διότι είναι δηλητηριώδεις).


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Duke J.A., Weeds? Or wonder drugs?, Organic Gardening, 38-40, Jul.- Aug. 1994
2. Spju R.W., Perdue R.E., Plant folklore: A tool for predicting sources of antitumor activity?, Cancer Treat Report, 60, 8, 979-985, 1976
3. Tyler V.E., Significant anticancer herbs, Herbs of Choice: The therapeutic use of phytomedicinals, 178-179, 1994
4. Hartwell J.L., Plants Used Against Cancer. A Survay, 1971
5. Chang M., Preface to Anticancer Medicinal Herbs, 1992
6. Cetal N, Therapeutic effects of jian pi yi shen prescription on the toxicity reaction of postoperative therapy in patients with advanced gastric carcinoma, Journal of Traditional Chinese Medicine, 113-116, 1988
7. Dharmananda S., Chinese Herbal Therapies for Immune Disorders, 9-25, 1988
8. Special Hearing on Alternative Medicine, Report of the Subcommitee of the Committee on Appropriations, US Senate, 65, Jun. 1993
9. Dharmananda S., Chinese Herbal Therapies for Immune Disorders, 10, 1988
10. Wang R.L., et al., Potentiation by Rabdosia rubescens on chemotherapy of advanced esophageal carcinoma, Chung Hua Chung Liu Tsa Chih 10, 720-722, 1990
11. Shibata S., et al., Econ. Med. Plant. Res., 1, 217, 1985
12. Chang H.M., et al., Pharmacology and applications of Chinese Materia Medica, 2, World Scientific Publ., 1041, 1987
13. Sun Y., J. Biol. Response Modifiers, 2, 227, 1983
14. Chu D.T., et al., J. Clin. Lab. Immunol., 26, 183, 1988
15. Li N.Q., et al., Chung Kuo Chung His I Chieh Ho Tsa Chih, 12, 588, 1992
16. Boik J., Cancer and natural medicine, 177, 1995
17. Chan T., Ancient remedies clues to cancer cures, Health Freedom News, 3, 5, 12-13, 1984
18. Sharma H.M., et al., Antineoplastonic induced mammary tumors in rats, Pharmacology, Biochemistry and Behavior, 767-773, 1990
19. Moss R., Cancer therapy: The independent consumer’s guide to non-toxic treatment and prevention, 134, 1992
20. Sharma H.M., et al., Maharish Ayur-veda: Modern Insights into ancient medicine, Journal of the American Medical Association, 2633-2634, 1991
21. Prasad G.C., The use of Ayurvedic drugs in the management of cancer, Word Congress on Cancer, Sydney, Australia, 315-319, April 1994
22. Nagabhushan M., et al., J. Am. Coll. Nutr., 11, 192, 1992
23. Kakav S.S., Roy D., Curcumin inhibits TPA induced expression of C-fos, C-jun and C-myc protooncogene messanger RNA in mouse skin, Cancer Letters, 87, 1, 85-89, 1995
24. Kuttan R., et al., Cancer Lett., 29, 197, 1985
25. Kuttan R., Turmeric and curcumin as topical agents in cancer therapy, Tumovi 73, 29-31, 1987
26. Nogabhushan M., Bhide S.V., Curcumin as an inhibitor of cancer, Journal of the American College of Nutrition, 11, 2, 1992
27. Verma S.P., Salamone E., Goldin B., Department of Community Health. Tufts University School of Medicine, Boston, Massachusetts 02111, USA., Biochem Biophys Res Commun, 233, 3, 692-6, Apr. 1997
28. Polasa K., Effect of Turmeric on urinary mutagens in smokers, Mutagen, 7, 2, 107-109, 1992
29. Mukundan M.A., Effect of turmeric and curcumin on BP-DNA adducts, Carcinogenesis, 14, 493-496, 1993
30. Krishnawamy K., Indian functional foods: role in prevention of cancer, Nutr Rev, 54(11 Pt 2), S127-131, Nov. 1996
31. Walters R., Options: The alternative cancer therapy book, 1993
32. Lu M., Studies on Chinese rhubarb XII. Effect of antraquinone derivatives on the respiration and glycolysis of ehrlich ascites carcinoma cells, Acta Pharmaceutica Sinica , 15, 1980
33. Lu M., Biochemical study of Chinese rhubarb XXIX. Inhibitory effects of antraquinone derivatives on P 388 Leukemia in mice, Journal of China Pharmacology University, 1989
34. Duke J.A., Handbook of medicinal herbs, 1985
35. Rao K.V., McBride T.J., Olseson J.J., Lapachol as one antitumor agent: Recognition and evaluation, Proc Amer Assoc Cancer Res, 9, 55, 1967
36. Rao K.V., McBride T.J., Olseson J.J., Recognition and evaluation of Lapachol as an antitumor agent, Cancer Res, 28, 1952-1954, 1968
37. Moikena D.H., Hokama Y., Effect of crude Tabebuia extracts in vitro and in vivo on macrophages and Lewis Lung Carcinoma in C 57 B1/6J mice, unpublished manuscript, Department of Pathology, John A. Burns School of Medicine, University of Hawaii, Honolulu, HI. Presented to the Minority Biomedical Symposium, New Orleans, LA, April 1986
38. Linardi C., A lapachol derivative active against mouse lymphocyte leukemia P-388, Journal of Medicinal Chemistry, 18, 11, 1159-1162, 1975
39. Wead B., Second opinion: Lapacho and the cancer controversy, 1985
40. Santana C.F. et al., Preliminary observations with the use of lapachol in human patients bearing malignant neoplasms, Revista de Instituto de Antibioticos, 20, 61-68, 1980
41. Douglas Rigby, Desert drugstore, 1959
42. Duke J.A. ed., Handbook of medicinal herbs, 1985
43. Hartwell J.L., Plants used against cancer. A survey, 1967
44. Smart C.R., Hogle H.H., Vogel H., et al., Clinical experience with nordihydroguaiaretic acid, Rocky Mountain Med J., 11, 39-43, 1970
45. Smart C.R., Hogle H.H., Robins R.K., et al., An interesting observation on nordihydroguaiaretic acid – NCS – 4291 NDGA – and a patient with malignant melanoma – A preliminary report, Cancer Chemother Rep. Part 1, 53, 2, 147-151, 1969
46. Heinerman J., The treatment of cancer with herbs, 1984
47. Hajito T., et al., Increased secretion of tumor necrosis factor a, interleukin 1 and interleukin 6 by human mononuclear cells exposed to B-galactoside-specific lectin from clinically applied mistletoe extract, Cancer Research, 50, 3322-3326, Jun. 1990
48. Hajito T., Lanzrein C., Natural killer and antibody dependent cell – mediated cytotoxicity and large granular lymphocyte frequencies in Viscum album treated breast cancer patients, Oncology, 43, 93-97, 1986
49. Kiene H., Clinical studies on mistletoe therapy for cancerous disease: A review, Therapeutikon, 3:6, 347-533, 1989
50. Wagner R., Ovarian cancer and mistletoe treatment, Journal of Anthroposophical Medicine, 51-53, 1986

Μάριος Δημόπουλος

Κλινικός Διατροφολόγος



ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Ο κ. Δημόπουλος έχει σπουδάσει Κλινική Διατροφολογία
και εκπαιδεύεται γιά απόκτηση πτυχίου Doctor of Naturopathy.Είναι μέλος τού American Council of Applied Clinical Nutritionκαι απόφοιτος τού Εθνικού Καποδιστριακού
Πανεπιστημίου Αθηνών.
Έχει εκπαιδευτεί στη Φυσική Ιατρική στα:
British Institute of Homeopathy (New Jersey, USA),
Clayton College of Natural Health (Alabama, USA),
Trinity College of Natural Health (Indianapolis, USA) και
International Society of Homotoxicology, Baden-Baden, Germany.
Είναι συγγραφέας τεσσάρων βιβλίων για φυσικές θεραπείες
και διατροφή.Περισσότερες πληροφορίες για θέματα υγείας
μπορείτε να βρείτε στα ιστολόγια τού Μάριου Δημόπουλου:
http://orthomoriakiiatriki.blogspot.gr http://orthomolecular-nutritional-medicine.blogspot.gr.

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗΣ

ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ, ΚΟΡΕΣΜΕΝΑ ΛΙΠΗ, ΣΤΑΤΙΝΕΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΑΙΜΙΑ

Έλαβα από έναν αναγνώστη το εξής μήνυμα:

"Γεια σας κύριε Δημόπουλε
Με πολύ ενδιαφέρον διάβασα το άρθρο σας  “Aποκάλυψη ΣΟΚ ! ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ: ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΑΠΑΤΗ”
Ονομάζομαι Π. Φ., είμαι 34 χρονών, και έκανα εγχείριση με 3 by pass πριν έναν μήνα. Τώρα ψάχνομαι ....
Η διάγνωση μου είναι η ίδια όπως σε όλοι μου την οικογένεια. Οικογενής υπερχοληστεριναιμία. Το σόμα μου παράγει πολύ χοληστερίνη και δεν την απορροφά. Με 20 κάτι χρονών υπήρξα έναν χρόνο αυστηρά χορτοφάγος, με αποτέλεσμα η χοληστερίνη μου να κατεβεί από τα 380 στα 360. Από εκεί και ύστερα και αφού έτρωγα πάλι τα πάντα, κατά καιρούς είχα έως και 430.
Ο πατέρας μου είχε το πρώτο έμφραγμα με 31. Με 37 είχε το τρίτο και πλέον θανατηφόρο.
Ο παππούς μου είχε θανατηφόρο έμφραγμα με 65 χρονών. Δεν γνωρίζω αν είχε και άλλα νωρίτερα ...
Ο πατέρας μου έχει 5 πρώτα ξαδέρφια. Ο πρώτος είχε έμφραγμα με 40. Από τότε κάνει αυστηρή δίαιτα και παίρνει φάρμακα για την χοληστερίνη. Σήμερα είναι 80 χρονών. Η δεύτερη έχει υψηλή χοληστερίνη χωρίς συμβάν. Ο τρίτος είχε έμφραγμα με 60. Από τότε κάνει δίαιτα και παίρνει φάρμακα. Σήμερα είναι 78 και μια χαρά. Ο τέταρτος είχε έμφραγμα με 60. Η πέμπτη έχει υψηλή χοληστερίνη χωρίς συμβάν.
Τα παιδιά τους, δηλαδή τα δικά μου ξαδέρφια, έχουν όλοι υψηλή χοληστερίνη. Εγώ είμαι ο πρώτος της γενιάς με παρολίγον συμβάν.
Έτσι όπως καταλαβαίνω εγώ τα πράγματα, έως τώρα, όσοι από την οικογένεια μου είχαν έμφραγμα και δεν έκαναν τίποτα, είχαν και δεύτερο και τρίτο και γεια σας. Όσοι όμως είχαν έμφραγμα και μετά άλλαξαν την διατροφή τους και έπαιρναν φάρμακα, τουλάχιστον ζούνε σήμερα ακόμα.
Εσείς όλα αυτά πως θα τα εξηγούσατε ? θα με ενδιέφερε η γνώμη σας !

Με φιλικούς χαιρετισμούς

Π. Φ.

Η απάντησή μου είναι η εξής:
Τις απορίες σας μπορούν να λύσουν τα παρακάτω άρθρα μου:

1. ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ: ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΜΥΘΟΣ. ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ''ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΡΕΥΝΑ''
http://cholesteroltruth.blogspot.gr/2011/11/blog-post.html

2. ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ: ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΑΠΑΤΗ
http://cholesteroltruth.blogspot.gr/2011/11/blog-post_19.html

3. Η ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
http://cholesteroltruth.blogspot.gr/2011/12/blog-post_06.html

4. ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΜΕΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗΣ
http://cholesteroltruth.blogspot.gr/2011/12/blog-post_26.html

5. ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ ΜΕ ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ, ΜΕΤΑΛΛΑ ΚΑΙ ΩΜΕΓΑ 3 ΛΙΠΑΡΑ ΟΞΕΑ
http://cholesteroltruth.blogspot.gr/2012/01/3.html

6. ΜΕΙΩΝΕΤΕ ΤΑ ΛΙΠΗ; ΑΥΞΑΝΕΤΕ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΓΙΑ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ, ΔΙΑΒΗΤΗ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΟΠΑΘΕΙΑ
http://cholesteroltruth.blogspot.gr/2012/01/blog-post.html

7. ΜΑΡΓΑΡΙΝΕΣ ΚΑΙ ΦΥΤΙΚΕΣ ΣΤΕΡΟΛΕΣ: ΠΟΣΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ;
http://cholesteroltruth.blogspot.gr/2012/03/blog-post.html

Και για να απαντήσω στα ερωτήματά σας. Το πρόβλημα της υπερχοληστερολαιμίας δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με διατροφή χαμηλή σε λίπη. Εσείς ο ίδιος ομολογείται ότι κάνατε σκληρή χορτοφαγική δίαιτα και η χοληστερίνη σας έπεσε από 380 σε 360!!! Ε και; Αν έχετε 360 δεν κινδυνεύετε από έμφραγμα; Η πτώση ήταν αμελητέα. Τι 360, τι 380! Σας πληροφορώ ότι αν σας έβαζα σε ένα πρόγραμμα να τρώτε καθημερινά ζωικά κορεσμένα λίπη, ωμέγα 3 από ιχθυέλαιο και να κόβατε τους πολλούς υδατάνθρακες, τις ζάχαρες και τα trans λιπαρά, θα χάνατε πολύ περισσότερη χοληστερίνη. Το ότο μετά τρώγατε τα πάντα και σας ανέβηκε 430, μην κατηγορείτε γι' αυτό το κρέας και τα ζωικά λίπη, αλλά τις άλλες σαβούρες που τρώγατε, αν και αυτή η αύξηση θα μπορούσε να αποδοθεί σε στρες, αφού το στρες αυξάνει τη χοληστερίνη.
Τι φάρμακα έπαιρναν οι συγγενείς σας; Ξέρετε γιατί τώρα χορηγούν κυρίως στατίνες και όχι τα παλιά φάρμακα χοληστερίνης; Διότι τα παλιά φάρμακα, όπως η cholestyramine, ενώ έριχναν πάρα πολύ τη χοληστερίνη, δεν προλάμβαναν το έμφραγμα. Αυτό ήταν το πρώτο χαστούκι κατά της θεωρίας της χοληστερίνης. Σήμαινε ότι κάτι άλλο (και όχι η χοληστερίνη) είναι η αιτία του εμφράγματος. Επίσης την ίδια περίοδο βλέπαμε ότι βιταμίνες και άλλα φυτικά συμπληρώματα τα οποία δεν μείωναν τη χοληστερίνη, προλάμβαναν το έμφραγμα. Άρα κάτι άλλο, όχι η χοληστερίνη, είναι η αιτία του εμφράγματος.
Οι στατίνες όντως μειώνουν σε κάποιο βαθμό τον κίνδυνο του εμφράγματος (αν και έχουν πάρα πολλές παρενέργειες, προκαλώντας μεταξύ άλλων διαβήτη τύπου 2 και και καρκίνο), αλλά αυτό δεν συμβαίνει επειδή μειώνουν τη χοληστερίνη, αλλά επειδή μειώνουν την CRP, δηλαδή την C- αντιδρώσα πρωτεΐνη, με άλλα λόγια τη φλεγμονή στο σώμα, και σύμφωνα με τις νεότερες απόψεις η αθηροσκλήρωση είναι αποτέλεσμα φλεγμονής. Τη φλεγμονή στο σώμα μειώνει και μια σωστή διατροφή βασισμένη σε κορεμένα λίπη, ελαιόλαδο, βούτυρο, λάδι καρύδας, κρέας, ψάρια και λαχανικά, ξηρούς καρπούς, αβοκάντο,  χαμηλή σε υδατάνθρακες, φρούτα, και χωρίς χυμούς, ζάχαρη, τρανς λιπαρά, γλυκά και άλλα επεξεργασμένα προϊόντα. Και προπάντων με τη λήψη ωμέγα 3 λιπαρών οξέων από ιχθυέλαιο και έλαιο krill.
Σχετικά με την υπερχοληστερολαιμία, έχω γράψει ειδικό κεφάλαιο στο βιβλίο μου «Χοληστερίνη: Ένας σύγχρονος μύθος».
Και για να απαντήσω στα ερωτήματά σας. Το πρόβλημα της υπερχοληστεροναιμίας δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με διατροφή χαμηλή σε λίπη. Εσείς οίδιος ομολογείται ότι κάνατε σκληρή χορτοφαγική δίαιτα και η χοληστερίνη σας έπεσε από 380 σε 360!!! Ε και; Αν έχετε 360 δεν κινδυνεύετε από έμφραγμα; Η πτώση ήταν αμελητέα. Τι 360, τι 380! Σας πληροφορώ ότι αν σας έβαζα σε ένα πρόγραμμα να τρώτε καθημερινά ζωικά κορεσμένα λίπη, ωμέγα 3 από ιχθυέλαιο και να κόβατε τους πολλούς υδατάνθρακες, τις ζάχαρες και τα trans λιπαρά, θα χάνατε πολύ περισσότερη χοληστερίνη. Το ότο μετά τρώγατε τα πάντα και σας ανέβηκε 430, μην κατηγορείτε γι' αυτό το κρέας και τα ζωικά λίπη, αλλά τις άλλες σαβούρες που τρώγατε, αν και αυτηή η αύξηση θα μπορούσε να αποδοθεί σε στρες, αφού το στρες αυξάνει τη χοληστερίνη.
Τι φάρμακα έπαιρναν οι συγγενείς σας; Ξέρετε γιατί τώρα χορηγούν κυρίως στατίνες και όχι τα παλιά φάρμακα χοληστερίνης; Διότι τα παλιά φάρμακα, όπως η cholestyramine, ενώ έριχναν πάρα πολύ τη χοληστερίνη, δεν προλάμβαναν το έμφραγμα. Αυτό ήταν το πρώτο χαστούκι κατά της θεωρίας της χοληστερίνης. Σήμαινε ότι κάτι άλλο (και όχι η χοληστερίνη) είναι η αιτία του εμφράγματος. Επίσης την ίδια περίοδο βλέπαμε ότι βιταμίνες και άλλα φυτικά συμπληρώματα τα οποία δεν μείωναν τη χοληστερίνη, προλάμβαναν το έμφραγμα. Άρα κάτι άλλο, όχι η χοληστερίνη, είναι η αιτία του εμφράγματος.
Οι στατίνες όντως μειώνουν σε κάποιο βαθμό τον κίνδυνο του εμφράγματος (αν και έχουν πάρα πολλές παρενέργειες, προκαλώντας μεταξύ άλλων διαβήτη τύπου 2 και και καρκίνο), αλλά αυτό δεν συμβαίνει επειδή μειώνουν τη χοληστερίνη, αλλά επειδή μειώνουν την CRP, δηλαδή την C- αντιδρώσα πρωτεΐνη, με άλλα λόγια τη φλεγμονή στο σώμα, και σύμφωνα με τις νεότερες απόψεις η αθηροσκλήρωση είναι αποτέλεσμα φλεγμονής. Τη φλεγμονή στο σώμα μειώνει και μια σωστή διατροφή βασισμένη σε κορεμένα λίπη, ελαιόλαδο, βούτυρο, λάδι καρύδας, κρέας, ψάρια και λαχανικά, ξηρούς καρπούς, αβοκάντο,  χαμηλή σε υδατάνθρακες, φρούτα, και χωρίς χυμούς, ζάχαρη, τρανς λιπαρά, γλυκά και άλλα επεξεργασμένα προϊόντα. Και προπάντων με τη λήψη ωμέγα 3 λιπαρών οξέων από ιχθυέλαιο και έλαιο krill.
Σχετικά με την υπερχοληστεροναιμία, έχω γράψει ειδικόμ κεφάλαιο στο βιβλίο μου "Χοληστερίνη: Ένας σύγχρονος μύθος".

Η ΥΨΗΛΗ ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΥΠΕΡΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΑΙΜΙΑ
«Η οικογενειακή υπερχοληστερολαιμία φαίνεται να επιβεβαιώνει τη θεωρία της χοληστερίνης. Τα άτομα με οικογενειακή υπερχοληστερολαιμία έχουν υψηλή χοληστερίνη στο αίμα τους και αυξημένο κίνδυνο για καρδιοπάθεια. Άρα η ατία του αυξημένου κινδύνου για καρδιοπάθεια είναι η υψηλή χοληστερίνη στο αίμα τους. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά και η αλήθεια είναι διαφορετική. Η υψηλή χοληστερίνη δεν είναι η αιτία που οι άνθρωποι με οικογενειακή υπερχοληστερολαιμία έχουν αυξημένο κίνδυνο για καρδιοπάθεια. Αυτό φαίνεται από πολλές μελέτες.
Στη Φινλανδία ο καθηγητής Tatu Miettinen και η Dr. Helena Gylling από το University Hospital στο Ελσίνκι στη Φινλανδία μελέτησαν περίπου εκατό άτομα με οικογενειακή υπερχοληστερολαιμία, κανείς εκ των οποίων δεν θεραπεύτηκε με φάρμακα μείωσης της χοληστερίνης. Δεκατέσσερα με δεκαεπτά χρόνια αργότερα 30 είχαν πεθάνει, 26 λόγω καρδιακής προσβολής και 4 από άλλες αιτίες. Ανάμεσα σε αυτούς που είχαν πεθάνει 67% είχαν καπνίσει, ενώ ο αριθμός ήταν μόνο 41% ανάμεσα στους επιζώντες.
Αλλά η εκπληκτική παρατήρηση ήταν ότι κατά μέσο όρο η αρχική LDL ήταν η ίδια ανάμεσα σε αυτούς που είχαν πεθάνει και σε αυτούς που ήταν ακόμα ζωντανοί. Αν η υψηλή LDL ήταν η πιο σημαντική αιτία της αθηροσκλήρωσης και της καρδιοπάθειας, τότε θα περιμέναμε υψηλότερη LDL σε αυτούς που πέθαναν, αλλά αυτό δεν συνέβη.
Ερευνητικές ομάδες από τον Καναδά, τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο έφτασαν σε παρόμοια αποτελέσματα. Βρήκαν ότι η χοληστερίνη διέφερε μόνο λίγο μεταξύ αυτών με καρδιοπάθεια και χωρίς καρδιοπάθεια. Στην πραγματικότητα οι Αμερικανοί ερευνητές βρήκαν ότι αυτοί χωρίς καρδιοπάθεια είχαν υψηλότερη LDL από τους άλλους.
Άλλη μια αντικρουόμενη παρατήρηση είναι το γεγονός ότι οι άνθρωποι με οικογενειακή υπερχοληστερολαιμία έχουν φυσιολογικές εγκεφαλικές αρτηρίες, αν και το ίδιο πλούσιο σε χοληστερίνη αίμα ρέει  στον εγκέφαλό τους όπως και στο υπόλοιπο σώμα τους. Ας δούμε για παράδειγμα τη μελέτη που διεξήχθη από τον καθηγητή Alfredo Postiglione και την ομάδα του από διάφορα Ιταλικά πανεπιστήμια. Μελέτησαν τις εγκεφαλικές αρτηρίες δέκα ασθενών με τη σοβαρή αλλά σπάνια ομοζυγωτική μορφή. Αν και οι μισοί από αυτούς είχαν ήδη καρδιοπάθεια, οι εγκεφαλικές τους αρτηρίες ήταν εντελώς φυσιολογικές.
Ο Guido Rodriguez και η ομάδα του από το University of Genova. βρήκαν ότι παρά την πολύ υψηλότερη χοληστερίνη τους η αθηροσκλήρωση των εγκεφαλικών αρτηριών τους δεν ήταν χειρότερη από αυτή των φυσιολογικών ανθρώπων της ίδιας ηλικίας και φύλου και των οποίων η χοληστερίνη ήταν πολύ χαμηλότερη. Αν η υψηλή χοληστερίνη προκαλεί αθηροσκλήρωση, γιατί δεν είναι οι εγκεφαλικές αρτηρίες πιο αθηροσκληρωτικές στους ανθρώπους με οικογενειακή υπερχοληστερολαιμία από ό, τι στους φυσιολογικούς ανθρώπους.
Σε μια μελέτη 2400 ατόμων με οικογενειακή υπερχοληστερολαιμία η Dr. Angelique Jansen στο University of Amsterdam βρήκε ότι παραλλαγές του γονιδίου προθρομβίνης συνδέονταν με έναν αυξημένο κίνδυνο για καρδιοπάθεια σε αυτούς τους ανθρώπους. Η προθρομβίνη είναι ένα συστατικό απαραίτητο για την πήξη  του αίματος και ένα μη φυσιολογικό γονίδιο προθρομβίνης συνεπάγεται ότι αυτοί οι άνθρωποι παράγουν πάρα πολύ από αυτό το συστατικό. Το αποτέλεσμα είναι μια αυξημένη τάση για πήξη  και σχηματισμό θρόμβου. Έτσι μερικοί άνθρωποι με οικογενειακή υπερχοληστερολαιμία μπορεί να σχηματίζουν αρτηριακούς θρόμβους ευκολότερα από άλλους όχι λόγω της υψηλής χοληστερίνης τους αλλά λόγω ενός μη φυσιολογικού συστήματος πήξης.
Άλλοι έχουν βρει ότι καρδιοπαθείς με οικογενειακή υπερχοληστερολαιμία έχουν πιο συχνά υψηλές συγκεντρώσεις ινωδογόνου και παράγοντα VIII στο αίμα τους από ό, τι οι υγιείς άνθρωποι με οικογενειακή υπερχοληστερολαιμία. Αυτά τα συστατικά επίσης συμμετέχουν στη διαδικασία πήξης και πάρα πολύ από αυτά μπορεί να διεγείρουν  τον σχηματισμό θρόμβου. Ενώ οι καρδιοπαθείς είχαν πολύ υψηλότερες συγκεντρώσεις ινωδογόνου και παράγοντα VIII, η ολική τους χοληστερίνη και η LDL δεν διέφερε από τη χοληστερίνη των υγιών ανθρώπων με οικογενειακή υπερχοληστερολαιμία».

Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η υψηλή χοληστερίνη αυτών των ανθρώπων αλλά η υψηλότερή τους ευαισθησία για σχηματισμό θρόμβων. Αντί να μειώνουμε τη χοληστερίνη τους, θα ήταν καλύτερη ιδέα να ξεχωρίσουμε αυτούς με τις δυσλειτουργίες του συστήματος πήξης και να βρούμε πώς θα τις διορθώσουμε.

Βάσει αυτών που γράφω στο παραπάνω κεφάλαιο, αν ένας με οικογενειακή υπερχοληστεροναιμία λάμβανε υψηλές ποσότητες ιχθυελαίου και έλαιου krill μαζί με υψηλές δόσεις φυσικής βιταμίνης Ε με όλες τις τοκοφερόλες (και όχι μόνο α-τοκοφερόλη), τότε θα έβλεπε θεαματικά αποτελέσματα.
Το γεγονός ότι τα άτομα με υπερχοληστεροναιμία έχουν τόσο αυξημένη χοληστερίνη, σημαίνει ότι κάτι μη φυσιολογικό συμβαίνει στον οργανισμό τους και όλα είναι χωρίς έλεγχο. Εκτός από πρόβλημα πηκτικότητας, τα άτομα αυτά ενδεχομένως να έχουν αυξημένη CRP (φλεγμονή), αυξημένη Lp (a) (λιποπρωτεΐνη α), που αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα καρδιοπάθειας, υψηλή ομοκυστεΐνη, υψηλό σάκαχαρο, οξειδωμένη LDL, και μικρά μόρια LDL. Σας είπε κανείς να κοιτάξετε τα μόρια της LDL; Όσο πιο μικρά μόρια έχετε, τόσο ευκολότερα προσκολώνται στα αρτηριακά τοιχώματα. Αντίθετα αν έχετε μεγάλα μόρια LDL, τότε αυτά είναι αβλαβή. Δηλαδή δεν παίζει ρόλο πόσο χοληστερίνη έχετε. Μπορεί να έχετε 350 και να είναι ακίνδυνη, αλλά μπορεί να έχετε 200 και να είναι επικίνδυνη, επειδή είτε είναι οξειδωμένη είτε τα μόρια της LDL είναι μικρά. Ξέρετε τι αυξάνουν τα μόρια της LDL; Τα κορεσμένα λίπη. Και τι τα μικραίνουν; Μια υψηλή σε υδατάνθρακες δίαιτα. Επομένως, η συνιστώμενη καρδιοπροστατευτική δίαιτα είναι για να σας στείλει στον Άδη μια ώρα γρηγορότερα.Θέλετε μερικές ενδείξεις (οιωνεί αποδείξεις) γι' αυτό; Οι Εσκιμώοι που ακολουθούσαν την παραδοσιακή τους δίαιτα δεν έπασχαν από παχυσαρκία, διαβήτη και καρδιοπάθεια. Η παραδοσιακή διατροφή των Εσκιμώων αποτελείτο από τροφές βασισμένες στην πρωτεΐνη και στο λίπος. Αυτές οι τροφές περιλάμβαναν μεγάλες ποσότητες σολομού, αυγά ψαριών, δέρμα φάλαινας και τα όργανα ζώων.  Άλλες τροφές περιλάμβαναν καριμπού, φύκια και μούρα. Στους Εσκιμώους της Αλάσκας δόθηκαν οδηγίες όπως στον υπόλοιπο αμερικανικό πληθυσμό. Τους συμβούλεψαν να τρώνε περισσότερα φρούτα και λαχανικά (περισσότερο από 9 μερίδες την ημέρα), να τρώνε δημητριακά ολικής αλέσεως και να περιορίσουν την ποσότητα του λίπους στη διατροφή τους. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι Εσκιμώοι της Αμερικής έχουν τώρα υψηλότερο ποσοστό ασθένειας από τον γενικό πληθυσμό. Οι Εσκιμώοι έουν τώρα 2,3 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν διαβήτη, 1,6 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να είναι παχύσαρκοι και 1,2 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν καρδιοπάθεια από ό, τι οι λευκοί Αμερικανοί.
Παρόμοια συνέβησαν και με τους Ινδιάνους της Βόρειας Αμερικής. Η παραδοσιακή τους δίαιτα αποτελείτο από άγρια ζώα. Αυτά περιλάμβαναν ελάφι, βουβάλι, αρκούδα, τάρανδο και ψάρι. Έτρωγαν επίσης μια μικρή ποσότητα φυτικών τροφών, και συγκεκριμένα μούρα, άγριο σέλινο και καλαμπόκι. Όταν ακολουθούσαν την παραδοσιακή τους δίαιτα ήταν απόλυτα υγιείς. Τους δόθηκε η συμβουλή να μειώσουν την πρόσληψη λίπους, να τρώνε άφθονα φρούτα και λαχανικά, να τρώνε χαμηλό σε λίπος τυρί, άπαχο γάλα και μαργαρίνη και να μαγειρεύουν με φυτικά έλαια. Το αποτέλεσμα είναι οι Ινδιάνοι να υποφέρουν τώρα από παρόμοια ποσοστά παχυσαρκίας, διαβήτη και καρδιοπάθειας όπως οι Εσκιμώοι.
Ας δούμε άλλα δεδομένα. Ερευνητές έβαλαν πρόσφατα άνδρες με υπαρχουσα καρδιαγγειακή ασθένεια να καταναλώσουν δίαιτες υψηλές είτε σε καλαμποκέλαιο είτε σε ελαιόλαδο είτε σε ζωικά λίπη για μια περίοδο δύο χωρών. Στο τέλος της δοκιμής μόνο το 52% στην ομάδα καλαμποκέλαιου και 57% στην ομάδα του ελαιόλαδου παρέμειναν ζωντανοί και ελεύθεροι από καρδιακή προσβολή. Αντίθετα 75% των ατόμων της ομάδας ελέγχου που συνέχισαν να τρώνε την υψηλή σε ζωικά λίπη δίαιτά τους παρέμειναν ελεύθεροι από θανατηφόρα ή μη θανατηφόρα καρδιακή προσβολή. Αυτοί λοιπόν που έτρωγαν ζωικά λίπη είχαν μεγαλύτερη καρδιαγγειακή προστασία από ό, τι αυτοί που κατανάλωναν καλαμποκέλαιο ή ελαιόλαδο.
Σε αυτούς λοιπόν που σας λένε ότι το βούτυρο, μια από τις πιο υγιεινές τροφές, προκαλεί αθηροσκλήρωση, ρωτήστε τους: Υπάρχουν πληθυσμιακές μελέτες που να υποστηρίζουν κάτι τετοιο; Να είστε σίγουροι ότι θα εκπλαγείται από την αμηχανία τους.
Όσον αφορά στη μεσογειακή διατροφή και ότι αυτή είναι η ασπίδα κατά της καρδιοπάθειας και άλλων ασθενειών, ας πάμε πίσω στο 1930, σε μια εποχή που οι Έλληνες ακολουθούσαν στα σίγουρα μεσογειακή διατροφή. Σε ένα βιβλίο υγείας της ε[οχής εκείνης με τίτλο "Φυσική Υγιεινή", διαβάζουμε: "Η Ελλάς υποφέρει από αρρώστια περισσότερο σήμερα από κάθε άλλη εποχή. Όχι μονον τα νοσοκομεία και οι κλινικές της χώρας μας πλημμυρίζουν από πάσχοντας, αλλά σ' αυτά τα σπίτια ακόμα η αρρώστια έχει φωλιάσει και αμέτρητοι άνθρωποι στέλλονται στον τάφο. Η καλή υγεία, που φυσιολογικά πρέπει να απολαμβάνει ανεξαιρέτως κάθε άνθρωπος, έχει καταντήσει τελευταία να είναι σπάνιο και δυσαπόκτητο πράγμα". Αυτά στη χώρα της μεσογειακής διατροφής!!!
Τέλος, ο Weston Price, ο γνωστός οδοντίατρος και βιολογός που τη δεκαετία του 30 ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο και μελέτησε την υγεία απομονωμένων λαών, παρατήρησε ότι όσοι λαοί έτρωγαν το περισσότερο ζωικό λίπος, αυτοί ήταν ποιο υγιείς και ελεύθεροι από ασθένειες όπως φυματίωση. Αυτά έχουν αναλυθεί στο κλασσικό πια βιβλίο του "Nutrition and Physical Degeneration". Σε ένα σημείο του βιβλίο του γράφει: "Στατιστικές έχουν δημοσιευθεί από το τμήμα Δημόσιας Υγείας στη Νέα Υόρκη που δείχνουν ότι η αύξηση της συχνότητας καρδιοπάθειας έχει αυξηθεί σταθερά από το 1907 ώς το 1936. Οι αριθμοί που παρέχονται στην αναφορά αποκαλύπτουν μια αύξηση από 203,7 θανάτους σε 100.000 το 1907, σε 327,2 θανάτους ανά 100.000 το 1936. Αυτό αποτελεί μια αύξηση 60%. Ο καρκίνος αυξήθηκε 90% από το 1907 ώς το 1936". Παρά τις έντονες προσπάθειες της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας και τη στροφή των Αμερικανών σε light, free of cholesterol τροφές, σόγιες, μαργαρίνες, δημητριακά πρωινού αντί για ζωικά λίπη, αυγά και μπέικον, τα αποτελέσματα είναι οικτρά. Η καρδιοπάθεια είναι η πρώτη αιτία θανάτου και θα εξακολουθήσει να είναι, εάν δεν αντιληφθούμε τις αιτίες της καρδιοπάθειας.
Η βιοχημκός Dr. Mary Enig και οι συνεργάτες της στο University of Maryland δημοσίευσαν μια σειρά από μελέτες που έβλαψαν σοβαρά τις βιομηχανίες φυτικών ελαίων και μαργαρίνης και τις Αμερικανικές κυβερνητικές υπηρεσίες που παροτρύνουν μια δίαιτα χαμηλή σε λίπη και σε χοληστερίνη, επισημαίνοντας ότι τα trans λιπαρά οξέα σε τέτοια προϊόντα προκαλούν επικίνδυνες αλλαγές στα κύτταρα. Η Enig αμφέβαλε για την εγκυρότητα της υπόθεσης λιπιδίων, όταν συνειδητοποίησε ότι η κατανάλωση ζωικού λίπους είχε μειωθεί σταθερά από τις αρχές του 20ου αιώνα. Για παράδειγμα μια αναφορά στο Journal of American Oil Chemists λέει ότι η κατανάλωση ζωικού λίπους είχε μειωθεί από 104 γραμμάρια το άτομο την ημέρα το 1909 σε 97 γραμμάρια την ημέρα το 1972, ενώ η πρόσληψη φυτικού λίπους είχε αυξηθεί από 21 γραμμάρια σε σχεδόν 60 γραμμάρια. Η ολική κατανάλωση λίπους είχε αυξηθεί, όπως οι οπαδοί της υπόθεσης λιπιδίων υποστήριζαν, αλλά αυτή η αύξηση ήταν κυρίως λόγω των φυτικών ελαίων με 50% προερχόμενα από υγρά έλαια και άλλα 41% προερχόμενα από μαργαρίνη που παρασκευάζεται από φυτικά έλαια.
Ένας άλλος γνωστός επικριτής της θεωρίας των λιπιδίων και καρδιοπάθειας ήταν ο Dr. John Yudkin στη Μεγάλη Βρετανία. Τη δεκαετία του 50, τον ίδιο χρόνο που ο Ancel Keys προωθούσε την υπόθεση λιπιδίων, ο Yudkin και οι συνεργάτες του δημοσίευσαν τα αποδεικτικά ευρήματα ότι η υπερβολική πρόσληψη ζάχαρης ήταν συνδεδεμένη με υψηλή χοληστερίνη του αίματος, υψηλά τριγλυκερίδια, διόγκωση του ήπατος, αυξημένα επίπεδα κορτικοστεροειδών στο αίμα, υπερτροφία των επινεφριδίων και συρρίκνωση του παγκρέατος. Άλλοι ερευνητές ακολουθώντας τον Yudkin κοίταξαν τον ρόλο της ζάχαρης στην ασθένεια και ανακάλυψαν ότι η αυξημένη πρόσληψη ζάχαρης ήταν ένας από τους κύριους λόγους καρδιοπάθειας .
Ο Dr. George Mann έκανε ανεξάρτητες μελέτες στους Μασάι της Ανατολικής Αφρικής που τον έπεισαν ότι η υπόθεση της χοληστερίνης ήταν η μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία της ιατρικής. Ο Mann οργάνωσε ένα συνέδριο κατά της υπόθεσης λιπιδίων με δικά του έξοδα, επειδή η βιομηχανία τροφίμων και οι μεγάλες κυβερνητικές υπηρεσίες αρνήθηκαν να το χρηματοδοτήσουν. Ο Mann προσκάλεσε διάφορους επιστήμονες και ερευνητές, πολλοί εκ των οποίων αρχικά επιβεβαίωσαν τη συμμετοχή τους και μετά έκαναν πίσω. Ο Mann τόνισε στην αρχική του ομιλία στο συνέδριο τον Νοέμβριο του 1991 τα εξής: ‘Για τους επιστήμονες…να διαφωνήσουν με αυτό το εσφαλμένο δόγμα της Δίαιτας/Καρδιάς είναι ένα μοιραίο λάθος. Αυτοί πρέπει να συμμορφωθούν ή να προχωρήσουν χωρίς χρηματοδότηση. Θα μπορούσα να δείξω μια λίστα επιστημόνων που μου είπαν, όταν τους προσκάλεσα να συμμετάσχουν, ‘Πιστεύω ότι έχετε δίκιο ότι η υπόθεση Δίαιτα/Καρδιά είναι εσφαλμένη, αλλά δεν μπορώ να συμμετάσχω μαζί σας, διότι αυτό θα έθεταν σε κίνδυνο τα επιδόματά μου και τη χρηματοδότηση’.
Το λάδι της καρύδας περιέχει κορεσμένο λίπος. Σύμφωνα με την συμβατική άποψη το κορεσμένο λίπος προκαλεί καρδιοπάθεια. Αυτό σημαίνει ότι στις χώρες που καταναλώνουν λάδι της καρύδας θα πρέπει να υπάρχουν αυξημένα ποσοστά καρδιοπαθειών. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική. Οι άνθρωποι στις χώρες όπου η καρύδα αποτελεί σημαντικό μέρος της διατροφής έχουν χαμηλότερα ποσοστά καρδιοπάθειας και καρκίνου από τους Αμερικανούς. Για παράδειγμα μια αναφορά του 1996 από το National Cancer Institute καταχωρεί την Ταϊλάνδη (με την υψηλότερη κατανάλωση καρύδας από κάθε άλλη χώρα στον κόσμο) ως τη χώρα που έχει τα χαμηλότερα ποσοστά καρκίνου για άνδρες και γυναίκες από 50 χώρες που μελετήθηκαν. Οι κάτοικοι των Φιλιππίνων έχουν ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά καρδιοπάθειας στον κόσμο σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Philippine Journal of Internal Medicine το 1992.
Στις αρχές του 20ου αιώνα η καρδιοπάθεια αποτελούσε το 10% όλων των θανάτων, το 1950 το 30% και σήμερα έχει φτάσει στο 45% όλων των θανάτων. Ακόμα πιο συνταρακτικό είναι ότι η περισσότερη από την αύξηση ήταν λόγω ενός νέου φαινόμενου, του εμφράγματος του μυοκαρδίου ή της καρδιακής προσβολής που δεν υπήρχε πριν το 1920. Κατά τη διάρκεια του 1950 ο Dr. Dudley White, ο πιο φημισμένος καρδιολόγος της εποχής του, επεσήμανε ότι η καρδιοπάθεια είχε αυξηθεί, καθώς η κατανάλωση φυτικών λαδιών αυξήθηκε και η κατανάλωση αυγών και παραδοσιακών λιπών όπως το βούτυρο και το λαρδί μειώθηκε. Η χρήση της μαργαρίνης τετραπλασιάστηκε και η χρήση των φυτικών ελαίων τριπλασιάστηκε μεταξύ 1900 και 1950, ενώ η κατανάλωση αυγών μειώθηκε στο μισό.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οι κατασκευαστές άρχισαν να κάνουν υδρογόνωση σε αυτά τα φυτικά έλαια έτσι ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως υποκατάστατο του λαδιού της καρύδας και των ζωικών λιπών στα προϊόντα φούρνου.
Ο Dr. White και πολλοί άλλοι επεσήμαναν ότι αυτά τα γεγονότα – η καρδιοπάθεια αυξήθηκε μαζί με τη χρήση των πολυακόρεστων ελαίων και των μερικώς υδρογονωμένων ελαίων στις επεξεργασμένες τροφές – προτείνουν ότι οι Αμερικανοί πρέπει να τρώνε τις παραδοσιακές τροφές όπως κρέας, αυγά, βούτυρο και τυρί και να αποφεύγουν τις τροφές που είναι βασισμένες στα φυτικά έλαια.
Πιστεύω ότι από όλα αυτά φαίνεται ότι η όλη αυτή θεωρία δεν έχει καμμιά επιστημονική βάση.
Μάριος Δημόπουλος
Κλινικός Διατροφολόγος

Ο κ. Δημόπουλος εκπαιδεύεται για απόκτηση πτυχίου Doctor of Naturopathy. 
Είναι μέλος τού American Council of Applied Clinical Nutrition και απόφοιτος του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Έχει εκπαιδευτεί στη Φυσική Ιατρική στα:
British Institute of Homeopathy (New Jersey, USA),
Clayton College of Natural Health (Alabama, USA),
Trinity College of Natural Health (Indianapolis, USA) και
International Society of Homotoxicology, Baden-Baden, Germany.
Είναι συγγραφέας τεσσάρων βιβλίων για φυσικές θεραπείες και διατροφή.

ΦΥΣΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ. ΠΟΙΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΟΙ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΕΙΣ

Στο διαδυκτιακό περιοδικό Ελεύθερη Έρευνα δημοσιεύθηκε άρθρο μου με τίτλο "Φυσικές θεραπείες του καρκίνου. Ποια διατροφή πρέπει να ακολουθούν οι καρκινοπαθείς". Το άρθρο αυτό αποτελεί απόσπασμα από το νέο μου βιβλίο "Φυσικές μέθοδοι αντιμετώπισης του καρκίνου'' που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Etra.
Το άρθρο αυτό μπορείτε να το διαβάσετε στο παρακάτω λινκ:

http://www.freeinquiry.gr/pro.php?id=3089

 

ΦΥΣΙΚΕΣ
ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ
ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

Ποια διατροφή
πρέπει να ακολουθούν
οι καρκινοπαθείς

Έγραψε στις 10.05.2013 ο/η: Δημόπουλος Μάριος

Οι ογκολόγοι υποστηρίζουν, ότι δεν υπάρχει κάποια ειδική δίαιτα για τους καρκινοπαθείς. Μάλιστα, αρνούνται, ότι οι καρκινοπαθείς πρέπει να λαμβάνουν διατροφικά συμπληρώματα, διότι αυτά τάχα θα αντιδοτήσουν τη χημειοθεραπεία ή ισχυρίζονται, ότι τα διατροφικά συμπληρώματα δέν έχουν καμμιά αξία για τη θεραπεία ή ακόμα και την πρόληψη τού καρκίνου.

Δυστυχώς, οι ογκολόγοι αγνοούν τα βασικά γύρω από τα ζητήματα διατροφικής ιατρικής ή εθελοτυφλούν εξυπηρετώντας την Big Farma και χορηγούν μονιστικά χημειοθεραπευτικά φάρμακα και ακτινοβολία.

Η ζάχαρη τρέφει τον καρκίνο Οι όγκοι τρέφονται με ζάχαρη(1). Ο μέσος αμερικανός κατα- ναλώνει 20% των θερμίδων από λευκή ζάχαρη. Εκδηλώνουμε επίσης φτωχή ανοχή στη γλυκόζη λόγω στρες, παχυσαρκίας, χαμηλής πρόσληψης χρωμίου και φυτικών ινών και καθιστικής ζωής.

Οι συμβατικές θεραπείες τού καρκίνου είναι επικίνδυνες και αναποτελεσματικές. Η ανάγκη για φυσικές, μή τοξικές εναλλακτικές θεραπείες είναι επιτακτική.

Η γλυκόζη τού αίματος είναι βασικά εκεί, για να θρέψει τον εγκέφαλο, ενώ επίσης παρέχει καύσιμο για την κίνηση των μυών. Όταν καθόμαστε όλη μέρα, το ζάχαρο στο αίμα μας δέν έχει να κάνει κάτι και δημιουργεί προβλήματα. Τα ανεβασμένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα θα «κάψουν» τις πρωτεΐνες (γλυκοζυλίωση), κάτι, που κάνει τα ανοσοποιητικά κύτταρα και τα λευκά αιμοσφαίρια λιγότερο ικανά να κάνουν τη δουλειά τους.

Το ανεβασμένο σάκχαρο στο αίμα προάγει τον καρκίνο με πολλούς τρόπους:

- Αυξήσεις τής γλυκόζης τού αίματος προκαλούν αντίστοιχες αυξήσεις τής ινσουλίνης, η οποία ωθεί την παραγωγή προσταγλανδινών προς την κατασταλτική για το ανοσοποιητικό σύστημα PGE 2. Ενώ το ιχθυέλαιο (EPA) και το μποραντζέλαιο (GLA) έχουν ευνοϊκή δράση κατά τού καρκίνου, αυτά τα ισχυρά λιπαρά οξέα εξουδετερώνονται, όταν τα επίπεδα γλυκόζης τού αίματος είναι υψηλά.

- Τα καρκινικά κύτταρα τρέφονται απ’ ευθείας από τη γλυκόζη τού αίματος σαν ένας ζυμομύκητας. Ανεβασμένη γλυκόζη τού αίματος σε έναν καρκινοπαθή είναι σα να ρίχνει κάποιος βενζίνη σε μια φωτιά, που σιγοκαίει.

- Τα ανεβασμένα επίπεδα γλυκόζης τού αίματος καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα.

Σε αυτούς, που επιθυμούν να αποφύγουν τον καρκίνο ή να ζήσουν περισσότερο, αν έχουν ήδη την ασθένεια, δίνεται η συμβουλή να κόψουν τη ζάχαρη. Η στέρηση τής γλυκόζης δημιουργεί οξειδωτικό στρες μέσα στους όγκους λόγω ενός πιθανού ελαττώματος στον μεταβολισμό των καρκινικών κυττάρων. Μια αντικαρκινική δίαιτα ονομάζεται Περιορισμός Θερμίδων με Άριστη Διατροφή (Calorie Restriction with Optimal Nutrition, CRON).

Σε ζώα έγινε ένεση με επιθετική ποικιλία καρκίνου του μαστού και μετά τους έδωσαν δίαιτες, που θα προκαλούσαν: 1) υπογλυκαιμία, 2) φυσιογλυκαιμία και 3) υπεργλυκαιμία. Όσο χαμηλότερη ήταν η γλυκόζη τού αίματος, τόσο μεγαλύτερο ήταν το ποσοστό επιβίωσης στις 70 ημέρες⁽²⁾.

Η εκπαίδευση των καρκινοπαθών στη σημασία τής ρύθμισης τού γλυκαιμικού δείκτη μπορεί να γίνει μια κύρια στρατηγική στην καθυστέρηση τής ανάπτυξης των όγκων.

Διάφορες εργασίες έχουν ερευνήσει τη σύνδεση μεταξύ γλυκαιμικού φορτίου και καρκίνου. Ελεγχόμενες μελέτες έχουν δείξει, ότι το υψηλό γλυκαιμικό φορτίο ενέχει αυξημένο κίνδυνο γαστρικού καρκίνου^(3-4), καρκίνου τής μήτρας⁽⁵⁾, των ωοθηκών⁽⁶⁾ και τού παχέος εντέρου⁽⁷⁾. Μελέτες τού γλυκαιμικού δείκτη και τού γλυκαιμικού φορτίου παρέχουν πολύτιμα εργαλεία έρευνας, καθώς υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα προάγουν τον καρκίνο.

Δείκτες τού διαβήτη, όπως αυξημένη γλυκόζη τού αίματος, συνδέονται με υψηλότερο κίνδυνο για καρκίνο τού παχέος εντέρου⁽⁸⁾. Ο διαβήτης είναι συνδεδεμένος με αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο τού ορθού⁽⁹⁾, τής μήτρας⁽¹⁰⁾, και τού παγκρέατος⁽¹¹⁾. Επιπλέον, ο διαβήτης μπορεί να είναι ένας ανεξάρτητος παράγοντας, που προβλέπει τη θνησιμότητα από καρκίνο τού παχέος εντέρου, τού παγκρέατος, τού ήπατος, τής χοληδόχου κύστης και τού μαστού των γυναικών⁽¹²⁾.

Τροφές, που προκαλούν καρκίνο.

Ερευνητές στο πανεπιστήμιο τού Harvard έχουν αναπτύξει μια ειδική φόρμουλα Ολικής Παρεντερικής Διατροφής για καρκινοπαθείς, η οποία χρησιμοποιεί πολύ λιγότερη ζάχαρη (γλυκόζη) και περισσότερη πρωτεΐνη και λίπη. Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της φόρμουλας για λιμοκτο- νούντες καρκινοπαθείς είναι, ότι τρέφει το ανοσοποιητικό σύστημα και όχι τον καρκίνο. Όλοι αυτοί οι επιστήμονες χρησιμοποιούν την ίδια αρχή: η ζάχαρη τρέφει τον καρκίνο. Όταν μπορούμε να χαμηλώ- νουμε τη γλυκόζη τού αίματος, μπορούμε να καθυστερούμε την ανάπτυξη τού καρκίνου.

Επειδή τα καρκινικά κύτταρα χρησιμοποιούν το μεταβολισμό τής γλυκόζης ως την προτιμότερή τους μέθοδο παραγωγής ενέργειας, η αλλαγή τής ισορροπίας των τροφών, που καταναλώνουμε, μπορεί να είναι ευεργετική. Μια μειωμένη σε θερμίδες διατροφή, βασισμένη σε φυτικές ίνες, πρωτεΐνες και λίπη αντί για γλυκόζη και άμυλο μπορεί να κάνει τον καρκίνο να λιμοκτονήσει. Μια πιθανή βάση για μια αντικαρκινική δίαιτα μπορεί να είναι μια δίαιτα, που μειώνει την πρόσληψη υδατανθράκων.

Η στέρηση τής γλυκόζης μπορεί να καθυστερήσει την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων ή ακόμα να τα σκοτώσει. Η μείωση τής γλυκόζης οδηγεί σε οξειδωτικό στρες, που είναι επιλεκτικά τοξικό για τα καρκινικά κύτταρα⁽¹³⁾. Αυτό το οξειδωτικό στρες προκαλείται από τη δημιουργία υπεροξειδίου τού υδρογόνου στα κύτταρα τού σώματος.

Το ψωμί και άλλα επεξεργασμένα δημητριακά
πρέπει να αποφεύγονται
από το διαιτολόγιο των καρκινοπαθών,
διότι είναι τροφές υψηλές σε γλυκαιμικό δείκτη,
υψηλές σε υδατάνθρακες και σάκχαρα
και τρέφουν τον καρκινικό όγκο.

Η διατροφή και τα συμπληρώματα διατροφής
βοηθούν στη θεραπεία τού καρκίνου
Φινλανδοί ογκολόγοι χρησιμοποίησαν υψηλές δόσεις θρεπτικών συστατικών μαζί με χημειοθεραπεία και ακτινοβολία σε ασθενείς με καρκίνο τού πνεύμονα. Κατά κανόνα, ο καρκίνος τού πνεύμονα είναι μια κακοήθεια με φτωχή πρόγνωση, με 1% αναμενόμενη επιβίωση σε 30 μήνες υπό συμβατική θεραπεία. Ωστόσο, σε αυτή τη μελέτη 8 από τους 18 ασθενείς (44%) ήταν ζωντανοί 6 χρόνια μετά τη θεραπεία⁽¹⁴⁾.

Τα καλής ποιότητας συμπληρώματα βιταμινών, μετάλλων και αντιοξειδωτικών ουσιών λαμβανόμενα σε υψηλότερες δόσεις από ό,τι το ιατρικό κατεστημένο έχει καθορίσει σε «ημερήσια συνιστώμενη δόση» μπορούν να προλάβουν τον καρκίνο ή να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία του, αλλά και για να μειώσουν τις παρενέργειες τής χημειοθεραπείας.

Σε μια μή τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή, οι Drs. Hoffer και Pauling έδωσαν οδηγίες σε ασθενείς να ακολουθήσουν μια αντικαρκινική δίαιτα (ανεπεξέργαστες τροφές χαμηλές σε γαλακτοκομικά και ζάχαρη) μαζί με θεραπευτικές δόσεις βιταμινών και μετάλλων(15). Όλοι οι 129 ασθενείς έλαβαν ογκολογική φροντίδα. Η ομάδα ελέγχου 31 ασθενών, που δεν έλαβαν διατροφική ενίσχυση, έζησαν κατά μέσο όρο λιγότερο από 6 μήνες. Η ομάδα 98 καρκινοπαθών, που έλαβαν το πρόγραμμα δίαιτας και συμπληρωμάτων, κατηγοριοποιήθηκαν σε τρεις ομάδες: - Ομάδα φτωχής ανταπόκρισης ή 20% τής θεραπευμένης ομάδας. Τα άτομα τής ομάδας αυτής είχαν κατά μέσο όρο διάρκεια ζωής 10 μήνες ή 75% βελτίωση σε σύγκριση με τα άτομα τής ομάδας ελέγχου.

- Ομάδα καλής ανταπόκρισης. Τα άτομα τής ομάδας αυτής είχαν διάφορους καρκίνους, συμπεριλαμβανομένης τής λευχαιμίας, τού καρκίνου τού πνεύμονα, τού ήπατος και τού παγκρέατος. Είχαν κατά μέσο όρο διάρκεια ζωής 72 μήνες (6 χρόνια) ή 1200% βελτίωση στη διάρκεια ζωής.
- Γυναικεία ομάδα καλής ανταπόκρισης. Τα άτομα αυτής τής ομάδας είχαν καρκίνους των αναπαραγωγικών περιοχών (μαστού, τραχήλου, ωοθηκών, μήτρας). Είχαν κατά μέσο όρο διάρκεια ζωής πάνω από 10 χρόνια ή 2.100% βελτίωση στη διάρκεια ζωής. Πολλοί ήταν ακόμα ζωντανοί στο τέλος τής μελέτης.
 

Ογκολόγοι στην Ιατρική Σχολή τής Δυτικής Βιρτζίνιας τυχαιοποίησαν 65 ασθενείς με καρκίνωμα τής ουροδόχου κύστης είτε σε μια ομάδα, που λάμβανε ένα «one-per-day» συμπλήρωμα βιταμινών, που παρείχε την RDA (ημερήσια συνιστώμενη δόση) ή σε μια ομάδα, που λάμβανε το «one-per-day» συμπλήρωμα συν 40.000 IU βιταμίνης Α, 100 mg Β6, 2.000 mg βιταμίνης C, 400 IU βιταμίνης Ε και 90 mg ψευδαργύρου. Σε δέκα μήνες, η υποτροπή των όγκων ήταν 80% στην ομάδα ελέγχου, που έπαιρνε το RDA συμπλήρωμα και 40% στην ομάδα, που έπαιρνε μεγαδόσεις βιταμινών. Σε πέντε χρόνια η υποτροπή των όγκων ήταν 91% για την ομάδα ελέγχου και 41% για την ομάδα, που έπαιρνε μεγαδόσεις βιταμινών. Ουσιαστικά, οι υψηλές δόσεις θρεπτικών συστατικών μειώνουν την υποτροπή των όγκων στο μισό(16).

Το ιατροφαρμακευτικό κατεστημένο μέσω τού Der Spiegel προσπάθησε να εκφοβίσει το κοινό ισχυριζόμενο, ότι τα συμπληρώματα βιταμινών είναι άχρηστα ή επικίνδυνα, ώστε ο κόσμος να παραμένει άρρωστος και να λαμβάνει χημικά φάρμακα. Όμως, τα συμπληρώματα βιταμινών, μετάλλων και άλλων αντιοξειδωτικών ουσιών μπορούν να προλάβουν τον καρκίνο, αλλά και να βοηθήσουν και στη θεραπεία του.

 Από 200 καρκινοπαθείς, που μελετήθηκαν και είχαν οπισθοχώρηση τού καρκίνου 87% έκαναν σημαντική αλλαγή στη διατροφή τους, 55% έκαναν κάποια μορφή αποτοξίνωσης και 65% χρησιμοποιούσαν διατροφικά συμπληρώματα⁽¹⁷⁾.

Επιστήμονες στο πανεπιστήμιο Tulane σύγκριναν την επιβίωση ασθενών, που ακολουθούσαν μακροβιοτική δίαιτα, έναντι ασθενών, που συνέχιζαν τον καθιερωμένο δυτικό τρόπο ζωής τους. Από 1.467 ασθενείς με καρκίνο τού παγκρέατος, που δεν έκαναν αλλαγές 146 (1%) ήταν ζωντανοί μετά από έναν χρόνο, ενώ 12 από τους 23 ασθενείς με καρκίνο τού παγκρέατος (52%), που ακολουθούσαν τη μακροβιοτική δίαιτα, ήταν ζωντανοί μετά από έναν χρόνο⁽¹⁸⁾. Ερευνητές εξετάζοντας τη δίαιτα και τη διάρκεια ζωής 675 ασθενών με καρκίνο τού πνεύμονα κατά τη διάκεια 6 χρόνων βρήκαν, ότι όσο περισσότερα λαχανικά κατανάλωναν τόσο περισσότερο ζούσαν οι ασθενείς με καρκίνο τού πνεύμονα⁽¹⁹⁾.
Τα αντιοξειδωτικά
μειώνουν τον κίνδυνο τού καρκίνου
Από τη δεκαετία τού 1950 ένας τεράστιος όγκος αποδείξεων έχει δείξει, ότι τα αντιοξειδωτικά μειώνουν τον κίνδυνο τού καρκίνου. Η οξείδωση προκαλεί καρκίνο και η φλεγμονή προκαλεί καρκίνο λόγω τής παραγωγής ελευθέρων ριζών. Τα αντιοξειδωτικά μειώνουν τον κίνδυνο για καρκίνο, διότι εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες και την οξειδωτική δράση, που προκαλείται από τις ελεύθερες ρίζες, επεμβαίνοντας έτσι στις φάσεις έναρξης και προαγωγής τού καρκίνου.
 

Οι αντιοξειδωτικές τροφές μπορούν να προλάβουν τον καρκίνο. Είναι καλό οι καρκινοπαθείς να τρώνε άφθονες αντιοξειδωτικές τροφές.

α. Κυτταρικές μελέτες και μελέτες σε ζώα Εκατοντάδες μελέτες δείχνουν, ότι τα αντιοξειδωτικά προστατεύουν τα φυσιολογικά κύτταρα από το να μετατρέπονται σε καρκινικά και τα ζώα από το να αναπτύξουν καρκίνο. Τα αντιοξειδωτικά, όπως τα καροτένια, οι βιταμίνες E και C και το σελήνιο προστατεύουν τις κυτταρικές μεμβράνες από καρκινογόνα. β. Ανθρώπινες αποδείξεις- Επιδημιολογικές και ομαδικές μελέτες Μια εκτεταμένη επιθεώρηση αποδείξεων δείχνει, ότι οι βιταμίνες E και C μειώνουν τον κίνδυνο για καρκίνο και κανένα αντιοξειδωτικό δέν προκαλεί βλάβη(20-21).

Πολλαπλές μελέτες παρατήρησης, συμπεριλαμβανομένης τής μελέτης Iowa Women’s Health, δείχνουν προστασία από τον καρκίνο τού παχέος εντέρου με βιταμίνη E, κάποια προστασία με βιταμίνη A, αλλά καμμιά προστασία με βιταμίνη C^(22-23).
Ομαδική μελέτη είναι η μελέτη, που ερευνά μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων. Μια επιθεώρηση 24 ομαδικών μελετών δείχνει, ότι η συμπληρωματική λήψη βιταμινών C, E, A, καροτίνης, σεληνίου, πολυβιταμινών ή ένας συνδυασμός τους παρέχει προστασία από τον καρκίνο και δέν προκαλεί καμμιά βλάβη⁽²⁴⁾.
Μελέτη τής Καλιφόρνιας
Η μελέτη τής Καλιφόρνιας ερεύνησε πάνω από 11.600 ανθρώπους κατά τη διάρκεια 8 χρόνων. Οι γυναίκες με τις υψηλότερες διαιτητικές προσλήψεις βιταμίνης C, λαχανικών και φρούτων ή φρούτων μόνο είχαν χαμηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο, ιδιαίτερα καρκίνο τού παχέος εντέρου. Η λήψη συμπληρωμάτων βήτα-καροτίνης, βιταμίνης Α, βιταμίνης C και E συνδέθηκαν με χαμηλότερο κίνδυνο για καρκίνο τού πνεύμονα, τού παχέος εντέρου και τής ουροδόχου κύστης⁽²⁵⁾.

Μελέτη της Χαβάης
Η βήτα-καροτίνη, η άλφα-καροτίνη και η λουτεΐνη παρείχαν προστασία από τον καρκίνο τού πνεύμονα. Το λυκοπένιο και η βήτα-κρυπτοξανθίνη δέν έδειξαν τέτοιες προστατευτικές επιδράσεις. Βρέθηκε, ότι η βήτα-καροτίνη παρείχε τη μεγαλύτερη προστασία⁽²⁶⁾.

Μελέτη τής Φινλανδίας
Πάνω από 4.500 άνδρες συμμετείχαν σε μια 20χρονη μελέτη. Οι άνδρες, που είχαν χαμηλές προσλήψεις καροτενίων, βιταμίνης E και βιταμίνης C, είχαν υψηλό κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο τού πνεύμονα. Αυτοί, που είχαν τη λιγότερη πρόσληψη αυτών των αντιοξειδωτικών συστατικών, ήταν δυο φορές πιθανό να αναπτύξουν καρκίνο τού πνεύμονα⁽²⁷⁾.

Μελέτη τής Ελβετίας
Τα επίπεδα αίματος των βιταμινών A, C και E καθώς και βήτα-καροτίνης μετρήθηκαν σε σχεδόν 3.000 άνδρες. Οι άνδρες με χαμηλά επίπεδα βήτα-καροτίνης και βιταμίνης C είχαν υψηλότερο κίνδυνο να πεθάνουν από καρκίνο τού πνεύμονα και τού στομάχου. Οι άνδρες, που είχαν χαμηλά επίπεδα βιταμίνης A και βήτα-καροτίνης, είχαν αυξημένο κίνδυνο για όλους τους καρκίνους⁽²⁸⁾.

Pediatric Brain Cancer Study
Ο κίνδυνος ενός παιδιού να αναπτύξει καρκίνο τού εγκεφάλου μειώθηκε 30% αν η μητέρα έπαιρνε συμπληρώματα αντιοξειδωτικών βιταμινών για δύο τρίμηνα τής εγκυμοσύνης⁽²⁹⁾.

Επεμβατικές μελέτες
Οι επεμβατικές μελέτες περιλαμβάνουν μια συγκεκριμένη θεραπεία, όπως θρεπτικά συστατικά, για μια περίοδο χρόνου, για να καθορίσουν ένα αποτέλεσμα. Οι πιο γνωστές είναι: Linxian study, ATBC study, Physicians’ Health study, Carotene and Retinol Efficacy Trial (CARET), Clark’s study of selenium. Οι συγγραφείς, που εξέτασαν όλες αυτές τις μελέτες, αναφέρουν: «Γενικά υπάρχουν αποδείξεις για τις προστατευτικές επιδράσεις συστατικών από συμπληρώματα κατά διαφόρων καρκίνων»⁽³⁰⁾.

Linxian China Study
Στη βορειοκεντρική Κίνα, στην περιοχή τού Linxian, επαρχία Henan, υπάρχουν άνθρωποι, που έχουν τα υψηλότερα παγκοσμίως ποσοστά καρκίνου τού οισοφάγου και υψηλά ποσοστά καρκίνου τού στομάχου. Οι άνθρωποι τού Linxian έχουν επίσης ένα πολύ υψηλό ποσοστό διατροφικών ελλείψεων. Στο Linxian οι θάνατοι από καρκίνο τού οισοφάγου είναι εκατό φορές υψηλότεροι από το ποσοστό θανάτων των καυκάσιων αμερικανών και δέκα φορές υψηλότεροι από το ποσοστό θανάτων στην Κίνα γενικά.

Επειδή η φτωχή διατροφή συνδέεται με αυτούς τους δύο καρκίνους και επειδή οι διατροφικές ελλείψεις είναι πολύ συχνές στους ανθρώπους τού Linxian, διεξήχθη μια επεμβατική μελέτη.

Ερευνητές από το Cancer Institute of the Chinese Academy of Medical Sciences και το National Cancer Institute των ΗΠΑ μελέτησαν σχεδόν 30.000 ενηλίκους πάνω από πέντε χρόνια. Τα ευρήματα ήταν εκπληκτικά:

- Τρία αντιοξειδωτικά συστατικά λαμβανόμενα μαζί καθημερινά – βήτα-καροτίνη (15 mg), βιταμίνη E (60 IU) και σελήνιο (50 mcg) – μείωσαν σημαντικά την ολική θνησιμότητα (9%) ειδικά από όλους τους καρκίνους (13%) και ιδιαίτερα από τον καρκίνο τού στομάχου (21%).

- Αυτά τα αντιοξειδωτικά μείωσαν επίσης τον κίνδυνο για καρκίνο.

- Mείωσαν σημαντικά τη συχνότητα τού καταρράκτη στους πιο ηλικιωμένους ασθενείς (ηλικίας 65-74 ετών).

- Mείωσαν τη θνησιμότητα από εγκεφαλικό.

Οι δόσεις, που χρησιμοποιήθηκαν στη μελέτη, είναι σχετικά χαμηλές. Πέντε χρόνια είναι σύντομος χρόνος. Φανταστείτε ποια θα ήταν τα αποτελέσματα σε έναν πληθυσμό, που θα έπαιρνε αυτά τα αντιοξειδωτικά, καθώς και άλλα συστατικά σε υψηλότερες δόσεις για μια ζωή^(31-33).

Αντιοξειδωτικά και προκαρκινικές καταστάσεις
Esophageal Dysplasia Intervention Study στο Linxian, στην Κίνα
Περισσότεροι από 3.300 ασθενείς με δυσπλασία τού οισοφάγου, έναν πρόδρομο τού καρκίνου τού οισοφάγου, μελετήθηκαν από την ίδια ομάδα ερευνητών από την Κίνα και τις ΗΠΑ, όπως παραπάνω. Η μια ομάδα λάμβανε placebo. Η άλλη ομάδα λάμβανε ένα συμπλήρωμα βιταμινών και μετάλλων για έξι χρόνια, που περιείχε δόσεις δύο με τρεις φορές υψηλότερες από τις ημερήσιες συνιστώμενες δόσεις: βήτα-καροτίνη 15 mg, βιταμίνη A 10.000 IU, βιταμίνη E 60 IU, βιταμίνη C 180 mg, φολικό οξύ 800 mcg, θειαμίνη 5 mg, ριβοφλαβίνη 5,2 mg, νιασιναμίδη 40 mg, βιταμίνη Β6 6 mg, βιταμίνη Β12 18 mcg, βιταμίνη D 800 IU, βιοτίνη 90 mcg, παντοθενικό οξύ 20 mg, ασβέστιο 324 mg, φώσφορος 250 mg, ιώδιο 300 mcg, σίδηρος 54 mg, μαγνήσιο 200 mg, χαλκός 6 mg, μαγγάνιο 15 mg, κάλιο 15,4 mg, χλώριο 14 mg, χρώμιο 30 mcg, μολυβδένιο 30 mcg, σελήνιο 50 mcg και ψευδάργυρο 45 mg. Η ομάδα, που πήρε το συμπλήρωμα, είχε:

- 8% χαμηλότερη θνησιμότητα από καρκίνους τού οισοφάγου και τού στομάχου.

- 7% χαμηλότερη ολική θνησιμότητα.

- 4% χαμηλότερο ποσοστό θανάτων από καρκίνο.

- 38% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από εγκεφαλικό.

Εδώ ξανά τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά, παρά τη σύντομη διάρκεια τού χρόνου και τις χαμηλές δόσεις⁽³⁴⁾.

Βιταμίνη C (Ασκορβικό οξύ):
Το ισχυρότερο «φάρμακο» κατά τού καρκίνου
Μια αποτελεσματική θεραπεία πρέπει είτε να προλαμβάνει την εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων είτε να αυξάνει το θάνατό τους. Η βιταμίνη C κάνει και τα δύο. Υψηλή δόση βιταμίνης C εξολοθρεύει τα καρκινικά κύτταρα επιλεκτικά, χωρίς να βλάπτει τα υγιή κύτταρα^(35-36). Στην πραγματικότητα, αντί να βλάπτουν τα φυσιολογικά κύτταρα, οι αντιοξειδωτικές ιδιότητες τής βιταμίνης μπορούν να βελτιώσουν την υγεία τού ασθενούς.

Συχνές δόσεις βιταμίνης C απαιτούνται, για να τη διατηρούν σε υψηλά επίπεδα στο αίμα, οδηγώντας σε απέκκριση στα ούρα. Χαμηλά επίπεδα βιταμίνης C οδηγούν σε ασθένεια και κακή υγεία, ενώ υψηλότερα επίπεδα συνδέονται με πρόληψη τού καρκίνου και γενική καλή υγεία⁽³⁷⁾. Συχνές δόσεις βιταμίνης C δια στόματος ή ενδοφλέβιες δόσεις sodium ascorbate μπορεί να είναι ευεργετικές στη θεραπεία τού καρκίνου^(38-41). Ενδοφλέβια χορήγηση είναι γενικά πιο αποτελεσματική ως θεραπεία τού καρκίνου αν και είναι πιθανό, ότι συχνές δόσεις δια στόματος μπορεί να είναι μια αποτελεσματική θεραπεία.

Το ασκορβικό οξύ έχει ισχυρές επιδράσεις στον μεταβολισμό των καρκινικών κυττάρων. Έχει φανεί, ότι εμποδίζει την ανάπτυξη διαφόρων καρκινικών κυττάρων και την ανάπτυξη όγκων σε πειράματα σε ζώα. Η βιταμίνη C σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα με την οξείδωση και ειδικότερα παράγοντας υπεροξείδιο τού υδρογόνου μέσα στο σώμα τού κυττάρου. Επιπλέον, το υπεροξείδιο τού υδρογόνου παραγόμενο με αυτό τον τρόπο δίνει επιπρόσθετα οξειδωτικά, όπως ρίζα υδροξυλίου, που μπορεί να βλάπτει σοβαρά τα καρκινικά κύτταρα.

Η βιταμίνη C χορηγούμενη ενέσιμα σε υψηλές δόσεις μπορεί να θεραπεύσει τον καρκίνο ή να βελτιώσει την ποιότητα και να αυξήσει τη ζωή των καρκινοπαθών.

Η ιδέα, ότι η βιταμίνη C μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, για να θεραπεύσει τον καρκίνο, επανεμφανίστηκε το 1976 από τον δύο φορές νομπελίστα Linus Pauling και τον Ewan Cameron, έναν σκοτσέζο χειρουργό, ειδικό στον καρκίνο. Αν και υπήρχαν αποδείξεις στην ιατρική βιβλιογραφία, ότι το ασκορβικό οξύ χρησιμοποιούμενο σε άριστες δόσεις ήταν θεραπευτικό για τους καρκινοπαθείς, δέν ήταν μέχρι, που ο Linus Pauling και ο Ewan Cameron δημοσίευσαν το βιβλίο με τίτλο «Cancer and Vitamin C» (Καρκίνος και βιταμίνη C) το 1979, το οποίο προκάλεσε ενδιαφέρον στον επιστημονικό κόσμο⁽⁴²⁾.

Linus Pauling. Ιδρυτής τής Ορθομοριακής Ιατρικής. Δύο φορές νομπελίστας (1ο βραβείο Νόμπελ Χημείας, 2ο βραβείο Νόμπελ Ειρήνης). Γνωστός για τις έρευνές του πάνω στις ευεργετικές ιδιότητες τής βιταμίνης C, όταν λαμβάνονται σε υψηλές δόσεις. Υποστήριξε, ότι ο καρκίνος μπορεί να θεραπευθεί με υψηλές δόσεις ασκορβικού οξέος (βιταμίνης C).

Στην αρχή, ο Cameron ήταν σκεπτικός, ότι η βιταμίνη C μπορούσε να δουλέψει κατά τού καρκίνου. Ωστόσο, κατάλαβε, ότι οι ασθενείς του είχαν λίγα να χάσουν. Μερικοί ήταν σε τελικά στάδια και, ακόμα κι αν η βιταμίνη C δέν ήταν αποτελεσματική, δέν θα έβλαπτε. Άρχισε να δίνει 10 γραμμάρια την ημέρα βιταμίνης C σε ασθενείς τελικού σταδίου και πείστηκε για τα οφέλη. Ο Cameron εξέταζε την πρόοδο τής ανεξέλεγκτης διηθητικότητας των όγκων (τής ικανότητας διήθησης και ενεργητικής καταστροφής των περιβαλλοντικών ιστών, κάτι, που αποτελεί ιδιότητα των κακοήθων όγκων) και εξέταζε τρόπους, για να εμποδίζει τα καρκινικά κύτταρα να καταστρέφουν υγιείς ιστούς και να κάνουν μετάσταση σε απομακρυσμένα όργανα. Εστίασε την προσοχή του στον πιθανό ρόλο ενός ενζύμου, της υαλουρονιδάσης, να υποστηρίζει τη διηθητικότητα των όγκων και πρότεινε, ότι ο χειρισμός ενός αναστολέα αυτού τού ενζύμου, που υπάρχει στο αίμα, θα μπορούσε να χρησιμεύσει στον έλεγχο αυτής τής λειτουργίας.

 
Στις αρχές τού 1970, ο Cameron και ο συνεργάτης του Douglas Rotman, διαπίστωσαν, ότι ο αναστολέας αυτός περιέχεται στο ασκορβικό οξύ. Υπέθεσαν, ότι αυξάνοντας την ποσότητα ασκορβικού οξέος στο αίμα θα μπορούσαν να αυξήσουν την παραγωγή ή τη δράση τού αναστολέα τής υαλουρονιδάσης και ως εκ τούτου να εμποδίσουν τα καρκινικά κύτταρα να καταστρέφουν τους υγιείς ιστούς⁽⁴³⁾.

Εκτός από τον Cameron και ο Linus Pauling εργαζόμενος στην Καλιφόρνια εξέτασε τον πιθανό ρόλο τής βιταμίνης C στη θεραπεία τού καρκίνου. Εστίασε την προσοχή του στον ρόλο τού κολλαγόνου στη διηθητικότητα των όγκων και ανέφερε, ότι για τη σύνθεση τού κολλαγόνου απαιτείται βιταμίνη C⁽⁴²⁾.

Ο Cameron και ο Pauling ένωσαν τις δυνάμεις τους και συνεργάστηκαν σε αυτή την έρευνα. Πρότειναν, ότι αν αυξανόταν η εισαγωγή τής βιταμίνης C, θα επιτυγχανόταν σύνθεση περισσότερου κολλαγόνου, κάτι, που θα βοηθούσε στην παρεμπόδιση των καρκινικών κυττάρων να εισβάλλουν στους υγιείς ιστούς και θα αύξανε τις φυσικές αντιστάσεις τού σώματος κατά τού καρκίνου⁽⁴⁴⁾. Το συμπέρασμα τής έρευνάς τους ήταν, ότι η έλλειψη τής βιταμίνης C θα είχε ως αποτέλεσμα να μπορούν τα καρκινικά κύτταρα πολύ πιο εύκολα να εισβάλλουν στους υγιείς ιστούς και να κάνουν μετάσταση σε απομακρυσμένα όργανα⁽⁴⁵⁾.

Αρχικά, οι Cameron και Pauling δημοσίευσαν αναφορές περιπτώσεων 50 ασθενών, στους οποίους δόθηκαν ενέσεις sodium ascorbate μαζί με συμπληρώματα δια στόματος βιταμίνης C. Οι Cameron και Pauling αύξησαν τον αριθμό των ασθενών στους 100 και βρήκαν, ότι οι καρκινοπαθείς, που θεραπεύτηκαν με βιταμίνη C, επιβίωσαν τρεις με τέσσερεις φορές περισσότερο από τα άτομα ελέγχου, που δέν είχαν θεραπευτεί. Η ομάδα ελέγχου αποτελείτο από 1000 ασθενείς, που δέν έλαβαν βιταμίνη C.

Ο Cameron μαζί με τον Pauling συνέχισαν να εφαρμόζουν αγωγή σε καρκινοπαθείς με μεγαδόσεις βιταμίνης C και υποστήριξαν, ότι η βιταμίνη C «όχι μόνο αυξάνει τον χρόνο επιβίωσης των καρκινοπαθών, αλλά επιπλέον οδηγεί σε βελτίωση τής γενικότερης κατάστασης τής υγείας τους».

Συγκεκριμένα, σε βιβλίο, που έγραψαν μαζί το 1979 αναφέρουν, ότι χορηγώντας βιταμίνη C σε υψηλές δόσεις σε ασθενείς με καταληκτικό καρκίνο πέτυχαν αντικειμενική βελτίωση τής υγείας τους σχεδόν σε κάθε ασθενή από την πέμπτη μέρα. Οι ασθενείς αισθάνονταν καλύτερα και πιο δυνατοί. Ενοχλητικά συμπτώματα, όπως πόνοι στα κόκκαλα από μετάσταση στον σκελετό μειώθηκαν και σε ορισμένες περιπτώσεις εξαφανίστηκαν τελείως. Οι ασθενείς έγιναν πιο ζωηροί κι επίσης έτρωγαν περισσότερο. Ανέφεραν επίσης, ότι με τις υψηλές δόσεις βιταμίνης C πέτυχαν να μειώσουν τις παρενέργειες των συμβατικών θεραπειών⁽⁴²⁾.

Λίγα χρόνια νωρίτερα, ο Irwin Stone, στο βιβλίο του «The Healing Factor: Vitamin C against Disease» (Ο θεραπευτικός παράγοντας: Η βιταμίνη C κατά των ασθενειών) συμπέρανε από την επιθεώρησή του στην τεράστια ιατρική βιβλιογραφία για αυτό το συστατικό, ότι η βιταμίνη C ήταν χρήσιμη στη θεραπεία τού καρκίνου⁽⁴⁶⁾.

Οι αναφορές στην επίδραση τής βιταμίνης C ως θεραπεία τού καρκίνου έχουν συνεχιστεί. Πιθανώς, πιο αξιοσημείωτες είναι αυτές από τον Abram Hoffer, τον πρώτο γιατρό, που χρησιμοποίησε διπλή-τυφλή κλινική δοκιμή στην ψυχιατρική. Τα αποτελέσματά του επιβεβαίωσαν αυτά τού Cameron στο να δείχνουν σημαντικά αυξημένους χρόνους επιβίωσης⁽⁴⁷⁾.

Το 1972, ο Jay Patrick οργάνωσε ένα παγκόσμιο συνέδριο για τη βιταμίνη C στην 50η επέτειο τής ανακάλυψής της από τον νομπελίστα Dr. A. Szent Gyorgyi. Τρεις άλλοι επιστήμονες τιμήθηκαν – οι Linus Pauling, Irwin Stone και Fred Klenner. Ο Dr. Fred Klenner ήταν ο πρώτος γιατρός, που χρησιμοποίησε ασκορβικό οξύ σε μεγάλες δόσεις. Το βρήκε πολύ αποτελεσματικό στη θεραπεία μιας μεγάλης ποικιλίας ασθενειών είτε διδόμενο από το στόμα είτε διδόμενο ενδοφλέβια.

Σε αυτή τη συνάντηση περιέγραψε την ανταπόκριση μιας ασθενούς με καρκίνο τού μαστού. Είχε μια μεγάλη μάζα στον μαστό της και είχε αρνηθεί να κάνει συμβατική θεραπεία. Αντίθετα, τής έδινε 100 γραμμάρια ασκορβικού οξέος ενδοφλέβια την ημέρα. Μετά από μερικούς μήνες, ο όγκος είχε σταματήσει να μεγαλώνει και εξωθήθηκε από τον φυσιολογικό ιστό τού μαστού και ο μαστός θεραπεύτηκε. Άλλοι ορθομοριακοί ογκολόγοι χρησιμοποιούν ασκορβικό οξύ με αυτό τον τρόπο. Στην 14η International Conference on Human Functioning στις 8-10 Σεπτεμβρίου τού 1990 στη Wichita στο Κάνσας ο Dr. Riordan και οι συνεργάτες του ανέφεραν, ότι χρησιμοποιώντας καλλιέργειες κυττάρων ήταν ικανοί να καθορίσουν το ποσό τού ασκορβικού οξέος, που χρειάζεται να γίνει ένεση, ώστε να σκοτωθούν τα καρκινικά κύτταρα. Χρησιμοποιούμενο σε αυτές τις δόσεις το ασκορβικό οξύ συμπεριφέρεται σαν χημειοθεραπεία, αλλά αντίθετα από όλες τις χημειοθεραπείες, που χρησιμοποιούνται από τους ογκολόγους, δέν έχει τοξικότητα – δέν σκοτώνει τα φυσιολογικά κύτταρα⁽⁴⁸⁾.

Οι υψηλές δόσεις βιταμίνης C είναι τοξικές στα κύτταρα των όγκων χωρίς να βλάπτουν τους υγιείς ιστούς. Μια από τις εξηγήσεις γιατί η βιταμίνη C σκοτώνει τον καρκίνο, αλλά όχι τα υγιή κύτταρα είναι, ότι η βιταμίνη C δημιουργεί μεγάλες ποσότητες υπεροξειδίου τού υδρογόνου, H2O2, μιας ισχυρής ελεύθερης ρίζας, η οποία εξουδετερώνεται στα υγιή κύτταρα από την καταλάση(49). Τα καρκινικά κύτταρα δέν έχουν καταλάση να τα προστατέψει.

Ο ορθομοριακός γιατρός Abram Hoffer, συνεργάτης τού Pauling, θεράπευε χιλιάδες ασθενείς με υψηλές δόσεις βιταμίνης C και άλλες βιταμίνες. Η επιτυχία του φαίνεται στον παραπάνω πίνακα.

Θεραπεία τού καρκίνου
με υψηλές δόσεις βιταμίνης C
και με περιορισμό υδατανθράκων
Το 1972, ο Ely προειδοποίησε τον Linus Pauling, ότι ήταν απαραίτητο να βεβαιωθούν, ότι οι ασθενείς είχαν χαμηλές προσλήψεις ζάχαρης αν ήταν να ευεργετηθούν πλήρως από τις μεγαδόσεις βιταμίνης C. Και αυτό, διότι η μείωση τής διαθεσιμότητας τής γλυκόζης βοηθά να αυξηθεί η απορρόφηση τής βιταμίνης C μέσα στα κύτταρα. Ο John Ely έχει εξετάσει αποτελέσματα για στέρηση γλυκόζης και συμπληρωματικής χορήγησης βιταμίνης C σε ποντίκια και ανθρώπους⁽⁵⁰⁾.

Ο περιορισμός υδατανθράκων μπορεί να αυξήσει σημαντικά τις αντικαρκινικές επιδράσεις τής βιταμίνης C. Σε μια μελέτη σε 36 ασθενείς, που διεξήχθη το 1957, μόνο πέντε από τους ασθενείς, αυτοί με τη βελτιωμένη ανοχή στη γλυκόζη, αναφέρθηκαν, ότι ήταν χωρίς όγκους ακολουθώντας τη θεραπεία⁽⁵¹⁾. Το 1978 και 1979, δυο ασθενείς με καρκίνο τού μαστού 4ου σταδίου αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν ασκορβικό οξύ (10 γραμμάρια την ημέρα ή λιγότερο) με περιορισμένη πρόσληψη υδατανθράκων. Και οι δύο ασθενείς αναφέρθηκαν, ότι ήταν χωρίς όγκο μετά από έξι μήνες. Επιπλέον, και οι δύο ασθενείς ήταν ακόμα ζωντανοί 13 χρόνια αργότερα, το 1992. Οι ασθενείς δέν υπέφεραν από παρενέργειες με τη θεραπεία υψηλού ασκορβικού οξέος και χαμηλής γλυκόζης. Ο Ely ισχυρίζεται, ότι αυτό ήταν η πρώτη περιγραφή μιας τέτοιας γρήγορης εξαφάνισης ενός μεγάλου όγκου θεραπευμένου με οποιαδήποτε μορφή χημειοθεραπείας. Η εξήγησή του ήταν, ότι η βιταμίνη C έκανε τα καρκινικά κύτταρα να επανέλθουν σε μια πιο φυσιολογική μορφή.

Ο John Ely και οι συνεργάτες του έχουν επιτύχει καταστροφή όγκων ποντικών με βιταμίνη C και περιορισμό γλυκόζης⁽⁵²⁾. Ο περιορισμός τής ζάχαρης βοηθά τη βιταμίνη C να σκοτώσει τα καρκινικά κύτταρα. Η συμπληρωματική χορήγηση βιταμίνης C και η διατροφική στέρηση μπορούν να αυξήσουν τις ελεύθερες ρίζες μέσα στα καρκινικά κύτταρα. Η έλλειψη γλυκόζης αυξάνει τη βλάβη των ελευθέρων ριζών μέσα στα καρκινικά κύτταρα. Επιπλέον, η στέρηση συστατικών δρα σε ένα βασικό φυσικό επίπεδο προλαμβάνοντας την παροχή ενέργειας, που απαιτείται για την ανάπτυξη τού καρκίνου.

Βιταμίνη Κ:
Μια από τις πιο αποτελεσματικές βιταμίνες
για τη θεραπεία τού καρκίνου
Η βιταμίνη Κ είναι απαραίτητη για την πήξη τού αίματος και τον μεταβολισμό των οστών. Αυτό, που δέν είναι τόσο γνωστό, είναι, ότι έχει ισχυρή αντικαρκινική δράση. Η αντικαρκινική δράση τής βιταμίνης Κ έχει ερευνηθεί εδώ και δεκαετίες.

Η βιταμίνη Κ υπάρχει σε διάφορες μορφές, όπως Κ1, Κ2, Κ3 και άλλες. Μερικές από αυτές είναι φυσικές, ενώ άλλες, όπως η Κ3, είναι συνθετικές. Η βιταμίνη Κ οξειδώνεται και μειώνεται μέσα στα καρκινικά κύτταρα, κάτι, που προτείνει ένα μηχανισμό, με τον οποίο μπορεί να καταστρέφει τα κύτταρα. Πριν σαράντα χρόνια, ο καθηγητής J.S. Mitchell έδειξε, ότι οι ασθενείς, που λάμβαναν βιταμίνη Κ3, είχαν σημαντική συρρίκνωση των όγκων.

Η βιταμίνη Κ2 μειώνει την ανάπτυξη τού καρκίνου σταματώντας τη διαίρεση των κυττάρων ή σκοτώνοντάς τα. Σε συγκεντρώσεις 10 μM/L η βιταμίνη Κ2 επιφέρει κυτταρικό θάνατο σε κύτταρα λευχαιμίας μέσα σε 48 ώρες⁽⁵³⁾.
Μελέτες επιβεβαιώνουν τη δυνατότητα τής βιταμίνης Κ2 ως θεραπεία. Σε μια μελέτη σε μια 80χρονη γυναίκα, τής οποίας ο μυελός των οστών δέν παρήγαγε αρκετά κύτταρα αίματος, δόθηκε μια δόση 45 mg την ημέρα. Μετά από 14 μήνες θεραπείας, οι συχνές μεταγγίσεις της αίματος δέν χρειάζονταν πια και το αιμοδιάγραμμά της βελτιώθηκε⁽⁵⁴⁾.

Σε μια δεύτερη μελέτη, μια 72χρονη γυναίκα με οξεία λευχαιμία είχε ύφεση μετά από μια εβδομάδα συμβατικής θεραπείας και ρετινοϊκού οξέος (ένα παράγωγο βιταμίνης Α). Οκτώ μήνες αργότερα υποτροπίασε. Η αρχική της θεραπεία επαναλήφθηκε με την προσθήκη Κ2 (20 mg την ημέρα), που προκάλεσε σημαντική βελτίωση στα λευκά της αιμοσφαίρια μετά από δύο μήνες. Ο μυελός των οστών της εξετάστηκε και βρέθηκε, ότι είχε ολοκληρωτική ύφεση, ένα αποτέλεσμα, το οποίο φυσιολογικά θα ήταν αναπάντεχο⁽⁵⁵⁾.

Ένας 65χρονος άνδρας με οξεία μυελογενή λευχαιμία θεραπεύτηκε με βιταμίνη Κ2 (90 mg την ημέρα). Έξι εβδομάδες αργότερα έδειξε μια σημαντική μείωση στον αριθμό των ανώριμων λευκών αιμοσφαιρίων και μια αύξηση στα αιμοπετάλια. Μετά από 10 μήνες θεραπείας η δόση μειώθηκε στα 45 mg την ημέρα και η καλή ανταπόκριση διατηρήθηκε χωρίς παρενέργειες⁽⁵⁶⁾.

Η βιταμίνη Κ3 ή Menadione είναι αποτελεσματική κατά τού καρκίνου. Θεωρείται ως ένα συνθετικό χημικό, που δρα ως προβιταμίνη και μετατρέπεται σε βιταμίνη από το σώμα. Αν και δέν παρέχει τα διατροφικά οφέλη των φυσικών βιταμινών (Κ1 και Κ2), η Κ3 είναι ένας πιο ισχυρός αντικαρκινικός παράγοντας.

Εργαστηριακά πειράματα έχουν δείξει την αντικαρκινική δράση τής βιταμίνης Κ3 σε καρκινικά κύτταρα ζώων^(57-58) και ανθρώπων⁽⁵⁹⁾. Αυτή η βιταμίνη έχει αναφερθεί ως αποτελεσματική κατά κυττάρων λευχαιμίας, που είναι ανθεκτικά σε πολλά φάρμακα. Σε αρουραίους, η βιταμίνη Κ3 δρα κατά κυττάρων λευχαιμίας, που είναι ανθεκτικά στο χημειοθεραπευτικό φάρμακο αδριαμυκίνη⁽⁶⁰⁾.

Ενδοφλέβια βιταμίνη Κ3 έχει αυξήσει τον χρόνο επιβίωσης σε ασθενείς με καρκίνο τού πνεύμονα, που επίσης έκαναν θεραπεία με ακτινοβολία από 3,77 μήνες σε 5,42 μήνες⁽⁶¹⁾.

Σε μια μελέτη ασθενείς με καρκίνο τού στόματος, που θεραπεύτηκαν με ενέσεις βιταμίνης Κ3 πριν τη θεραπεία με ακτινοβολία διπλασίασαν τις πιθανότητές τους (20% έναντι 39%) για 5χρονη επιβίωση και για να είναι ελεύθεροι από ασθένεια⁽⁶²⁾.

Ερευνητές έχουν δείξει, ότι η βιταμίνη Κ αυξάνει τις αντικαρκινικές ιδιότητες τού ασκορβικού οξέος. Η βιταμίνη C συνδυαζόμενη με μια πολύ μικρότερη ποσότητα βιταμίνης Κ3 σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα πολύ πιο αποτελεσματικά από ό,τι τα δυο συστατικά μόνα τους^(63-64).

Βιταμίνη D3:
Προλαμβάνει πάνω από 16 μορφές καρκίνου
Ο Dr. Cedric Gerald και οι συνάδελφοί του από το πανεπιστήμιο τής Καλιφόρνιας εξέτασαν 63 προηγούμενες μελέτες, που εξέταζαν τη σχέση ανάμεσα σε διάφορες μορφές καρκίνου και την έλλειψη της βιταμίνης D3. Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι μελέτες αυτές – που έγιναν από το 1966 ώς το 2004 – δείχνουν, ότι η βιταμίνη D3 μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο για καρκίνο τού παχέος εντέρου, τού μαστού, τού προστάτη και των ωοθηκών ώς και 50%. Πολλές από αυτές τις μελέτες δημοσιεύτηκαν στο American Journal of Public Health.
 

Η λήψη 1000 ή 2000 IU βιταμίνης D3 σε μορφή διατροφικού συμπληρώματος μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο για καρκίνο τού παχέος εντέρου, μαστού, προστάτη, ωοθηκών, καθώς και πολλές άλλες μορφές καρκίνου σε ποσοστό 50%.

Οι μελέτες αυτές δείχνουν, ότι η πρόσληψη 25 mcg (1000 IU) – πέντε φορές δηλαδή μεγαλύτερη δόση από την RDA, την ημερήσια συνιστώμενη δόση – προσφέρουν την καλύτερη προστασία κατά αυτών των μορφών καρκίνου. Η κατανάλωση 1000 IU βιταμίνης D3 μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο για καρκίνο τού μαστού στο μισό, ενώ η λήψη επιπλέον 1000 IU βιταμίνης D3, δηλαδή 2000 IU, θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο για καρκίνο τού μαστού στα δύο τρίτα, σύμφωνα με τον Gerald. Σημειωτέον, ότι η ημερήσια συνιστώμενη δόση (RDA) για τη βιταμίνη D3 είναι μόλις 200 IU.

 
Ο καθηγητής Hollick, τής Ιατρικής Σχολής τής Βοστόνης δήλωσε: «Αν οι γυναίκες είχαν επαρκή επίπεδα βιταμίνης D3, θα υπήρχαν 25% λιγότεροι θάνατοι από καρκίνο τού μαστού».

Οι τελευταίες έρευνες δείχνουν, ότι η επαρκής λήψη βιταμίνης D3 μπορεί να συμβάλλει στην πρόληψη και άλλων μορφών καρκίνου. Οι ερευνητές έχουν τώρα συνδέσει τουλάχιστον 16 μορφές καρκίνου με ανθρώπους, που δέν λαμβάνουν αρκετή βιταμίνη D3. Αυτές οι μορφές καρκίνου είναι εκτός από τις προαναφερθείσες οι εξής: καρκίνος τής ουροδόχου κύστης, τού οισοφάγου, γαστρικός καρκίνος, καρκίνος τού ορθού, καρκίνος των νεφρών, καρκίνος τής μήτρας και λέμφωμα non-Hodgkin.

Απ’ όλα αυτά φαίνεται ξεκάθαρα, ότι η βιταμίνη D3 προλαμβάνει τον καρκίνο. Αν όμως έχετε καρκίνο, η βιταμίνη D3 μπορεί να σάς βοηθήσει; Κάθε ένας, που θέλει να νικήσει τον καρκίνο, πρέπει να εξασφαλίζει, ότι έχει επαρκή καθημερινή πρόσληψη βιταμίνης D3. Αν δέν μπορεί να ξοδεύει μισή ώρα την ημέρα στον ήλιο, πρέπει να συμπεριλάβει συμπληρώματα βιταμίνης D3 στο θεραπευτικό του πρωτόκολλο, αν θέλει να αυξήσει τις πιθανότητές του να νικήσει την ασθένεια.

Μια νέα έρευνα δείχνει, ότι η βιταμίνη D3 μπορεί να σκοτώσει ανθρώπινα καρκινικά κύτταρα. Η JoEllen Welsh, μια ερευνήτρια από το State University τής Νέας Υόρκης στην Albany, έχει μελετήσει τις επιδράσεις τής βιταμίνης D3 για 25 χρόνια. Μέρος τής έρευνάς της περιλαμβάνει λήψη ανθρώπινων καρκινικών κυττάρων τού μαστού και θεραπεία τους με βιταμίνη D3. Μέσα σε λίγες ημέρες μισά από τα καρκινικά κύτταρα συρρικνώθηκαν και πέθαναν. Η Welsh, είπε ότι η βιταμίνη D3 έχει την ίδια επίδραση, όπως το Tamoxifen, ένα φάρμακο, που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία τού καρκίνου τού μαστού. «Αυτό, που συμβαίνει – είπε η Welsh – είναι, ότι η βιταμίνη D3 μπαίνει στα κύτταρα και προκαλεί τη διαδικασία κυτταρικού θανάτου. Είναι παρόμοιο με αυτό, που βλάπουμε, όταν θεραπεύουμε κύτταρα με Tamoxifen».

Οι επιδράσεις τής βιταμίνης D3 ήταν ακόμα πιο σημαντικές σε καρκινικά κύτταρα τού μαστού, τα οποία τοποθετήθηκαν με ένεση σε ποντίκια. Μετά από μερικές εβδομάδες θεραπείας, οι καρκινικοί όγκοι στα ποντίκια συρρικνώθηκαν κατά μέσο όρο περισσότερο από 50%. Μερικοί όγκοι εξαφανίστηκαν. Παρόμοια αποτελέσματα έχουν επιτευχθεί σε καρκινικούς όγκους τού παχέος εντέρου και τού προστάτη.

Το Memorial Sloan-Kettering έχει πρόσφατα εμπλακεί σε κλινική δοκιμή Φάσης ΙΙΙ, όπου μια συνθετική μορφή βιταμίνης D3, που ονομάζεται Asentar, βελτίωσε σημαντικά τον χρόνο επιβίωσης των ασθενών. «Έχει τεράστιες δυνατότητες», είπε ο Dr. Howard Scher, επικεφαλής τής ερευνητικής ομάδας.

Πώς μπορεί όμως μια απλή βιταμίνη να έχει τόσο θαυματουργή δράση; Η βιταμίνη D3 στο σώμα μας μετατρέπεται σε μια ευεργετική ορμόνη, η οποία φροντίζει για τα οστά μας, ρυθμίζει την ανάπτυξη των κυττάρων και αποτρέπει την ταχεία εξάπλωση τού είδους των κυττάρων, που οδηγούν σε καρκίνο.

«Σχεδόν κάθε ιστός και κύτταρο στο σώμα έχει υποδοχείς για τη βιταμίνη D3, κάτι, που σημαίνει, ότι κάθε ιστός και κύτταρο χρειάζεται βιταμίνη D3, για να λειτουργήσει στο μέγιστο», λέει ο γιατρός Michael Holick, ερευνητής τής βιταμίνης D3 στο πανεπιστήμιο τής Βοστόνης. Μια έλλειψη βιταμίνης D3 μπορεί να επιτρέψει τα κύτταρα να γίνουν καρκινικά αντί να γίνουν υγιή. Η αντικαρκινική δράση τής βιταμίνης D3 οφείλεται στην ικανότητά της να σταματά την ανάπτυξη νέων αιμοφόρων αγγείων, τα οποία επιτρέπουν στους όγκους να μεγαλώνουν, μια διαδικασία γνωστή ως αγγειογένεση.

Σελήνιο:
Προλαμβάνει τον καρκίνο
Υπάρχει ισχυρή συσχέτιση ανάμεσα στη χαμηλή πρόσληψη σεληνίου και στον υψηλότερο κίνδυνο καρκίνου⁽⁶⁵⁾. Ένας επιδημιολόγος, ο Raymond Shamberger, κατέγραψε τα ποσοστά καρκίνου στις πολιτείες και στις μεγάλες πόλεις τής Αμερικής. Έπειτα τις κατέγραψε ξανά σύμφωνα με την ποσότητα τού σεληνίου, που ήταν διαθέσιμη στη δίαιτα. Από τη σύγκριση αυτή φάνηκε, ότι όσο περισσότερο σελήνιο είναι στη διατροφή, τόσο χαμηλότερα τα επίπεδα τού καρκίνου⁽⁶⁶⁾.

Μελέτη σε 1.300 ασθενείς, που δημοσιεύθηκε το 1996 στο Journal of the American Medical Association, απέδειξε την ισχυρή προληπτική δράση τού σεληνίου κατά τού καρκίνου. Η αντικαρκινική του δράση φαίνεται επίσης από το γεγονός, ότι σε χώρες με μεγαλύτερη συγκέντρωση σεληνίου στην τροφή, στο νερό και στο έδαφος τα ποσοστά καρκίνου είναι μικρότερα από ό,τι σε περιοχές με λιγότερη συγκέντρωση σεληνίου, όπως το Οχάιο, όπου τα περιστατικά καρκίνου είναι πάρα πολύ υψηλά. Το σελήνιο αυξάνει την παραγωγή φαγοκυττάρων, τα οποία καταβροχθίζουν τα καρκινικά κύτταρα και τους ιούς.
Σε μια άλλη μελέτη από τον Willet αξιολογήθηκαν τα επίπεδα σεληνίου στο αίμα και ο κίνδυνος για καρκίνο σε πάνω από 10.000 άνδρες και γυναίκες. Αυτοί με τα χαμηλότερα επίπεδα σεληνίου είχαν διπλάσιο κίνδυνο για ανάπτυξη καρκίνου⁽⁶⁷⁾.

Το 1980, ο Dr. Gerhard Schrauzer, ειδικός στο θέμα τού σεληνίου και τού καρκίνου, στο πανεπιστήμιο τής Καλιφόρνιας στο San Diego δημοσίευσε μια μελέτη για το σελήνιο. Έκανε μια μελέτη σε ποντίκια. 83 από 100 από αυτά τα ποντίκια ήταν γενετικά προγραμματισμένα να αναπτύξουν καρκίνο τού μαστού μέσα σε 8 μήνες. Έβαλε σελήνιο στο νερό τους και βρήκε, ότι μόνο περίπου 40% των ποντικών έπαθαν καρκίνο τού μαστού. Ενώ το 100% τού άλλου 50% των ποντικών, που δεν έπαιρναν σελήνιο έπαθε καρκίνο. Και όταν αύξησε το σελήνιο, το οποίο ήταν ισοδύναμο περίπου με 150 mcg στους ανθρώπους, κανένα από τα ποντίκια δέν έπαθαν καρκίνο τού μαστού.

Το σελήνιο είναι ένα από τα καλύτερα προληπτικά μέτρα κατά τού καρκίνου. 200 mcg σεληνίου μπορούν να προλάβουν πολλές μορφές καρκίνου.

 
Ο Dr. Schrauzer τόνισε, ότι αν κάθε γυναίκα στην Αμερική έπαιρνε 200 mcg συμπλήρωμα σεληνίου την ημέρα, τα ποσοστά καρκίνου τού μαστού θα έπεφταν ραγδαία μέσα σε λίγα χρόνια. 
Ο Dr. Richard Donaldson τού St. Louis Veterans’ Administration Hospital διεξήγαγε μια κλινική δοκιμή με καταληκτικούς καρκινοπαθείς. Βρήκε, ότι όταν μπορούσε να ανεβάσει τα επίπεδα τού αίματος τού σεληνίου στους ασθενείς σε φυσιολογικά επίπεδα, ο πόνος και το μέγεθος των όγκων συχνά μειωνόταν. Σε μια μελέτη 140 καρκινοπαθών, που θεραπεύτηκαν με σελήνιο, ο Dr. Donaldson ανέφερε το 1983, ότι κάποιοι ασθενείς, που θεωρήθηκαν καταληκτικοί με λίγες εβδομάδες ζωής, ήταν εντελώς ελεύθεροι από όλα τα σημάδια καρκίνου μετά από τέσσερα χρόνια. Όλοι οι ασθενείς έδειξαν μείωση στο μέγεθος των όγκων και στον πόνο⁽⁶⁸⁾.

Περισσότερες πληροφορίες για τις φυσικές μεθόδους πρόληψης και θεραπείας τού καρκίνου μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο τού Μάριου Δημόπουλου: Φυσικές μέθοδοι αντιμετώπισης τού καρκίνου.

Μια μελέτη τού 1996 από τον Dr. Larry Clark τού πανεπιστημίου τής Αριζόνας έδειξε πόσο αποτελεσματικό μπορεί να είναι το σελήνιο κατά τού καρκίνου. Στη μελέτη 1.300 ηλικιωμένων ανθρώπων η εμφάνιση τού καρκίνου ανάμεσα σε αυτούς, που έπαιρναν 200 mcg σεληνίου καθημερινά για περίπου επτά χρόνια μειώθηκε 42% σε σύγκριση με αυτούς, που έπαιρναν placebo. Οι θάνατοι από καρκίνο για αυτούς, που έπαιρναν το σελήνιο μειώθηκε στο μισό⁽⁶⁹⁾.

Επιπλέον οι άνθρωποι, που είχαν πάρει σελήνιο είχαν 63% λιγότερους καρκίνους τού προστάτη, 58% λιγότερους καρκίνους τού ορθού εντέρου, 46% λιγότερους καρκίνους τού πνεύμονα και συνολικά 37% λιγότερους καρκίνους. Το σελήνιο βρέθηκε, ότι μειώνει τον κίνδυνο για καρκίνο τού πνεύμονα σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό,τι η διακοπή τού καπνίσματος⁽⁷⁰⁾.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Μάριος Δημόπουλος

Κλινικός Διατροφολόγος

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Ο κ. Δημόπουλος εκπαιδεύεται για απόκτηση πτυχίου Doctor of Naturopathy.Είναι μέλος τού American Council of Applied Clinical Nutritionκαι απόφοιτος του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Έχει εκπαιδευτεί στη Φυσική Ιατρική στα:
British Institute of Homeopathy (New Jersey, USA),
Clayton College of Natural Health (Alabama, USA),
Trinity College of Natural Health (Indianapolis, USA) και
International Society of Homotoxicology, Baden-Baden, Germany.
Είναι συγγραφέας τεσσάρων βιβλίων για φυσικές θεραπείες και διατροφή.Περισσότερες πληροφορίες για θέματα υγείας
μπορείτε να βρείτε στα ιστολόγια τού Μάριου Δημόπουλου:
http://orthomoriakiiatriki.blogspot.gr http://orthomolecular-nutritional-medicine.blogspot.gr.

Βιβλία τού συγγραφέα, που έχουν παρουσιαστεί στην «Ελεύθερη Έρευνα»:Χοληστερίνη: Ένας σύγχρονος μύθος
Φυσικές μέθοδοι αντιμετώπισης τού καρκίνου
Διαβάστε επίσης, στην «Ελεύθερη Έρευνα»
τα άρθρα τού Μάριου Δημόπουλου:
Ήλιος: Ευεργέτης τής υγείας μας
Χοληστερίνη: Μια σύγχρονη ιατρική απάτη
Επικίνδυνα τα φάρμακα μείωσης τής χοληστερίνης
Γιατροί-φάρμακα: Πρώτη αιτία θανάτου
Ανθυγιεινή η πολυήμερη χριστιανική νηστεία
Η νηστεία τής Σαρακοστής βλάπτει σοβαρά την υγεία!

Διαβάστε ακόμα στην «Ελεύθερη Έρευνα»
στο πλαίσιο τού αφιερώματος: Η απομυθοποίηση τού καρκίνου:
Η σύγχρονη βιομηχανία τού καρκίνου
Τα πραγματικά αίτια τού καρκίνου
Καρκίνος: Η ύστατη προσπάθεια τού οργανισμού για επιβίωση!
Καρκίνος και Ομοιοπαθητική
Χημειοθεραπεία-ακτινοβολίες: Αναποτελεσματικές και επικίνδυνες