ΨΕΥΔΑΡΓΥΡΟΣ

Αυτό το μέταλλο είναι απαραίτητο στη λειτουργία του αδένα του προστάτη και την ανάπτυξη των αναπαραγωγικών οργάνων. Βοηθά στην πρόληψη της ακμής και ρυθμίζει τη δράση των λιπαρών αδένων. Απαιτείται για τη σύνθεση πρωτεϊνών και τον σχηματισμό κολλαγόνου και προάγει ένα υγιές ανοσοποιητικό σύστημα και τη θεραπεία των πληγών. Ο ψευδάργυρος ενισχύει επίσης την οξύτητα της γεύσης και της οσμής. Προστατεύει το συκώτι από χημική βλάβη και είναι σημαντικό για τον σχηματισμό των οστών. Είναι ένα συστατικό της ινσουλίνης και πολλών ενζύμων, συμπεριλαμβανομένου του αντιοξειδωτικού ενζύμου υπεροξειδάσης δισμουτάσης (SOD). Καταπολεμά επίσης και προλαμβάνει τον σχηματισμό ελευθέρων ριζών με άλλους τρόπους. Μια μορφή ψευδαργύρου που ονομάζεται zinc monomethionine (ο ψευδάργυρος συνδέεται με το αμινοξύ μεθειονίνη) έχει βρεθεί ότι έχει αντιοξειδωτική δράση συγκρίσιμη με αυτή της βιταμίνης C, της βιταμίνης Ε και της βήτα-καροτίνης. Οι παστίλιες ψευδαργύρου που λιώνουν στο σώμα είναι αποτελεσματικές στο να ανακουφίζουν τα συμπτώματα του κοινού κρυολογήματος και να μειώσει τη διάρκεια των κξρυολογημάτων.

Επαρκής πρόσληψη και απορρόφηση ψευδαργύρου χρειάζονται για τη διατήρηση της κατάλληλης συγκέντρωσης βιταμίνης Ε στο αίμα. Επιπρόσθετα, ο ψευδάργυρος αυξάνει την απορρόφηση της βιταμίνης Α. Για άριστη υγεία πρέπει να διατηρείται μια 1 προς 10 κατάλληλη ισορροπία στα επίπεδα χαλκού και ψευδαργύρου.

Η έλλειψη ψευδαργύρου μπορεί να συντελέσει σε απώλεια της αίσθησης της γεύσης και της οσμής. Μπορεί επίσης να κάνει τα νύχια των χεριών να γίνουν λεπτά και να αναπτύξουν λευκά στίγματα. Άλλα πιθανά σημάδια έλλειψης ψευδαργύρου περιλαμβάνουν ακμή, καθυστερημένη σεξουαλική ωρίμανση, κόπωση, καθυστερημένη ανάπτυξη, απώλεια μαλλιών, μη καλή νυχτερινή όραση, ανικανότητα, αυξημένη ευπάθεια σε μολύνσεις, στειρότητα, εξασθενημένη μνήμη, τάση για διαβήτη, προβλήματα προστάτη, επαναλαμβανόμενα κρυολογήματα και γρίπη και καθυστερημένη επούλωση πληγών.

Ο ψευδάργυρος βρίσκεται στις ακόλουθες τροφές: μαγιά μπύρας, φύκια, κρόκους αυγού, ψάρι, αρνί, όσπρια, συκώτι, κρέατα, μανιτάρια, στρείδια, πουλερικά, κολοκυθόσποροι, σαρδέλες, θαλασσινά, ηλιόσποροι και δημητριακά ολικής αλέσεως. Βότανα τα οποία περιέχουν ψευδάργυρο είναι τα ακόλουθα: alfalfa (τριφύλλι), ρίζα burdock, cayenne (κοκκινοπίπερο), χαμομήλι, chickweed, dandelion (αγριοράδικο), eyebright, fennel seed (μάραθος), hops (λυκίσκος), milk thistle (γαϊδουράγκαθο), mullein, nettle (τσουκνίδα), parsley (μαϊντανός), rose hips (κυνόρροδο), sage (φασκόμηλο), sarsaparilla, skullcap και αγρία γλυκοπατάτα.

Τα επίπεδα του ψευδαργύρου μπορεί να μειωθούν από διάρροια, ασθένεια των νεφρών, κίρρωση του ήπατος, διαβήτη ή κατανάλωση ινών που κάνει τον ψευδάργυρο να εκκρίνεται μέσω του εντερικού σωλήνα. Μια σημαντική ποσότητα ψευδαργύρου χάνεται μέσα από τον ιδρώτα.

Συστατικά που ονομάζονται φυτικά οξέα (phytates) και τα οποία βρίσκονται σε δημητριακά και όσπρια, δένονται με τον ψευδάργυρο, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να απορροφηθεί.

Αν παίρνετε συμπληρώματα ψευδαργύρου και σιδήρου, να τα παίρνετε σε διαφορετικές ώρες. Αν αυτά τα δύο μέταλλα λαμβάνονται μαζί, αλληλοσυγκρούονται μεταξύ τους και το ένα έρχεται σε αντίθεση με τη δράση του άλλου.

Μη λαμβάνετε περισσότερα από 100 mg ψευδαργύρου ημερησίως. Ενώ καθημερινές δόσεις λιγότερες των 100 mg ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα, δόσεις μεγαλύτερες των 100 mg μπορούν να το καταστείλουν